کهن‌الگوی ضدقهرمان، قهرمانِ شعر پست‌ مدرن

در نقد کهن‏الگویی شعر پست‏مدرن، می‏توان نشانه‏های واضحی از ضمیر ناخودآگاه جمعی را مشاهده کرد. ازجملۀ این نشانه‌ها، کهن‌الگوی ضدقهرمان است. کهن‌الگوی ضدقهرمان در شعر پست‌مدرن به ‌صورت‌های مختلف به‌خصوص «آنیما»، «آنیموس» و «خویشتن» چنان پررنگ و متنوع حضور یافته است که گاه خواننده را در تشخیص جایگاه قهرمان از ضدقهرمان دچار تردید و سردرگمی می‌سازد. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی، سعی کرده است تا جایگاه و کارکرد کهن‏الگوی ضدقهرمان را در جریان روایت شعری پست‏مدرن مشخص کند. نتایج این بررسی نشان داد که شاعران پست‏مدرن تا زمانی که کهن‏‏الگوی ضدقهرمان در برابر شرایط اجتماعی دست به اعتراض می‏زند، مورد ستایش قرار گرفته و در زمرۀ قهرمانان از او ستایش می‏شود، اما زمانی که این نقش سبب آسیب دیدن کهن‏الگوی خویشتن یا سایر کهن‏الگوهای مثبت فرد می‏شود، دیگر مورد حمایت قرار نمی‏گیرد.

the archetype of the anti-hero, the hero of postmodern poetry

in the archetypal critique of postmodern poetry, we can see clear signs of the collective unconscious mind. among these signs is the archetype of the anti-hero. the archetype of the anti-hero has appeared in postmodern poetry in different forms, especially anima, animus and self so boldly and diversely that sometimes it makes the reader feel doubtful and confused in distinguishing the hero from the anti-hero. the current research, using the descriptive-analytical method, has tried to determine the position and function of the archetype of the anti-hero in the course of postmodern poetic narration. the results of this study showed that postmodern poets are praised as long as the archetype of the anti-hero protests against the social conditions, and he is praised among the heroes, but when this role causes damage to one's own archetype or other positive archetypes, it is no longer supported.