مقایسۀ «هویت‌یابی» در سه داستان کودک با موضوع مشترک مدادرنگی:از منظر نشانه‌‌شناسی فرهنگی

از شگردهای داستان های کودک جهت عینی سازیِ روابط انتزاعی، استفاده از استعارۀ »رنگ « است. از آنجا که از یک طرف استعارۀ »تغییر رنگ « در سه داستانِ قرمز: داستان یک مدادشمعی، روزی که مدادشمعی ها دست از کار کشیدند و مداد بنفش بر »انقلاب هویت « دلالت دارد و از طرف دیگر دو داستان اولی امریکایی و داستان مداد بنفش ایرانی است، لذا این مقاله داستان های مذکور را انتخاب کرده تا دیدگاه دو گفتمان فرهنگی مذکور را دربارۀ معنای »هویت آرمانی « مقایسه کند. در همین راستا، برآن است که به‌روش تحلیلی توصیفی و در چارچوب »نظام های معنایی لاندوفسکی « به سه پرسش پاسخ دهد: با توجه به اینکه سه متن مذکور کودک را به هویت یابی تشویق می کنند، هرکدامشان چه تفسیری از هویت ایدئال دارند؟ و چگونه کودک را به آن فرامی خوانند؟ ایدئولوژیِ پنهان در هر متن کدام نهادهای مرتبط با سوبژکتیویته را غیریت سازی و کدام را غیریت زدایی می کند؟ پژوهش حاضر برای نخستین بار در ایران، پارادایم هویت یابی را در داستان های کودک بررسی می کند. از منظر نشانه شناسیِ فرهنگی هر متن به مثابۀ یک فرهنگ است و ترجمه ها ایدئولوژیِ نهفته در متون را از سپهر نشانه ایِ مبدا به سپهر نشانه ایِ مقصد انتقال می دهند. بی توجهی مترجمان متون کودک به تسرّی شیوۀ هستی در جهانِ دو متن ضرورت تحقیق را انکارناپذیر می‌نماید.