بررسی امکانات و محدودیت‌های روایی انواع کانونی‌سازی‌ در ایجاد تعلیق و غافل‌گیری در رمان بامداد خمار

کانونی سازی ها با امکانات و محدودیت های روایی خود از مهم ترین عناصر در ایجاد تعلیق و غافل‌گیری به شمار می روند. نویسندگان مقاله با رویکردی مبتنی ‌بر سنت های صوری و محتوایی در تحلیل گفتمان روایی، به‌دنبال بررسی و یافتن امکانات و محدودیت های روایی انواع کانونی سازی در ایجاد تعلیق و غافل‌گیری و بیان دلیل زیبایی شناسی استفاده از یک کانونی سازی غالب در رمان بامداد خمار هستند. نتایج پژوهش نشان می دهد کانونی سازی های بیرونی و درونی به‌صورت متناوب از امکانات و محدودیت های روایی خاص و مشترکی در توزیع اطلاعات روایی استفاده می کنند که تعلیق و غافل‌گیری را در این رمان به‌وجود می‌آورد. بر این ‌اساس، امکانات روایی آغاز از میانه، تعلیق اشیا، روایت درونه ای و پی‌رنگ باز مختص کانونی سازی بیرونی، و امکانات و محدودیت های روایی روایت رمان به‌شیوه داستان های موازی، نقض نهی، کشمکش درونی، کانونی سازی درونی چندگانه، تک گویی نمایشی، محدودیت مکانی کانونی ساز و تعلیق پس از غافل‌گیری مختص کانونی سازی درونی هستند. همچنین طرح پرسش‌های تلویحی در صحنه آغازین رمان و بخش های دیگر آن، هم‌سازه‌اندیشی، پیشواز زمانی، بازگشت به گذشته، کشمکش بیرونی و کشمکش در مکالمه امکانات روایی مشترک کانونی سازی های بیرونی و درونی در ایجاد تعلیق شمرده می‌شوند. در این رمان، غافل‌گیری فقط در حوزه کانونی سازی درونی صورت می‌گیرد؛ زیرا فقط این کانونی ساز با تغییر ناگهانی فرایند توزیع اطلاعات روایی به خواننده‌ یا هریک از کنشگرهای رمان اطلاعات اضافی می‌دهد. همچنین کمک به تسریع غلبه جهت گیری ایدئولوژیکی کانونی ساز درونی با همکاری شگردهایی مانند فرایند همدلی یکی از مهم‌ترین دلایل زیبایی‌شناسی استفاده بیشتر از کانونی سازی درونی در رمان بامداد خمار است.

Investigating the Features and Validity Limitations of Types of Focalization in Creating Suspense and Surprise in the Novel Bamdad-e Khomar

The focalizations with their validity facilities and limitations are considered as the most significant elements in creating suspense and surprise. In this article, with an approach based on the face and content traditions in the analysis of validity discourse, we seek to examine and find the validity facilities and limitations of types of focalization in creating suspense and surprise and stating the aesthetical reason of using one dominant focalization in the novel Bamdade Khomar.