نگرشی به تلمیح ادبی براساس رویکردهای نوین در نقد ادبی و مطالعات بینارشته‌ای

گسترش مطالعات میان‌رشته‌ای در سال‌های اخیر سبب ایجاد تنوع در نگرش‌ به مباحث ادبی به‌ویژه در زمینۀ نقد ادبی در ایران شده است. حال آنکه در این پژوهش‌ها توجه به استفاده از این ظرفیت‌های بینا‌رشته‌ای برای شناخت دقیق‌تر و ایجاد تحول در سایر زمینه‌های ادبی، همچون بلاغت و زیبایی‌شناسی کلاسیک شعر فارسی، تاحد زیادی مغفول مانده است. ازاین‌رو پژوهش حاضر درصدد است به‌شیوۀ توصیفی تحلیلی به مبحث تلمیح در بلاغت بپردازد و این عنصر بلاغی را براساس رویکردهای مطالعاتی نوین بینا‌رشته‌ای و نقد ادبی واکاوی و معرفی کند. نتایج پژوهش بیانگر آن است که تلمیح، علی‌رغم سادگی ظاهری خود، یکی از پیچیده‌ترین و چندلایه‌ترین عناصر بلاغی است که می‌توان آن را با استفاده از دستاوردهای نوین رشته‌های مختلفی همچون زبان‌شناسی، نشانه‌شناسی، جامعه‌شناسی و برخی دیگر از نظریه‌ها و مباحث نقد و نظریه ادبی جدید بررسی و واکاوی کرد.