غرض‌ورزی نقد را تباه می‌کندنقدی بر مقاله «چگونه از زیر سایه خود خارج شوم»

نگارش مقاله ای که عنوان نقد ادبی را یدک می کشد، به تعاریف دقیق، نظریه و روش شناسی نیاز دارد. در نقد ادبی، باید از معیارهای شخصی فاصله گرفت و به دنبال معیارهای عینی و علمی بود. منتقد ادبیِ با دانش و تجربه با اتخاذ شیوه ای عینی، از غرض ورزی به دور است و نقدی بی طرف را ارائه می کند. تمرد از اصول نقد عینی و بی طرف، منجر به تباهی نقد می شود. اما گاهی برخی نویسندگان در نوشته های خود از پیروی از این اصول سر باز می زنند و اقدام به نوشتن یادداشت هایی با عنوان نقد ادبی می کنند که فقط بر معیارهای شخصی یا نظریه توطئه بنا شده اند. مهدی جاویدشاد در شماره 42 فصلنامه نقد ادبی (تابستان 1397) به انتشار مطلبی با عنوان »چگونه از زیر سایه خود خارج شوم؛ نقدی بر مقاله ایدئولوژی و فراخواندن جامعه سیاه پوستان آمریکا در شعر »به یاد رادیو « امیری باراکا « اقدام کرده که در تمام صفحات مقاله از بیان تعاریف دقیق و علمی، فرضیه و روش شناسی خودداری کرده است؛ زیرا با ارجاع به تعاریف علمی و عینی، اساس نوشته اش (اتهام سرقت ادبی) با سوالاتی جدی مواجه می شود. جاویدشاد بحث خود را براساس فرضیات شخصی بنا کرده و از نقد منصفانه تمرد ورزیده تا با تکیه به اشتباهات، پنهان کاری و نظریات توطئه، یادداشتش را به پایان برساند. مقاله حاضر می کوشد تا با تکیه بر تعریف سرقت ادبی، نظریات متیو آرنولد، میشل فوکو و خورخه لوئیز بورخس، و همچنین اصول و روش تحقیق، ضمن اشاره به اشتباهات مقاله جاویدشاد، روشنگر و راهنمای نقد مقالات دیگر نیز باشد.