الگوی اقناعی استعاره در گفتمان اجتماعی سیاسی؛ تغییر، تلقین و تثبیت نگرش‌های اجتماعی سیاسی

پس از گذشت چند دهه از پژوهش‌های معاصر استعاره، استعارۀ مفهومی در میان سایر نظریه‌ها، جایگاه ویژه‌ای یافته است و پیوسته در پیوند با رشته‌های دیگر نگاه‌های تازه‌ای را وارد جریان پژوهش استعاره می‌کند. نظریۀ استعارۀ شناختی معتقد است که استعاره‌ها همه‌جا حضور دارند و ادراک افراد متاثر از ساختارهای استعاری است. از این‌رو ما با پرسش‌هایی از این‌دست مواجه‌ایم که ارتباط مخاطب با استعاره چگونه است؟ آیا استعاره در اقناع افراد برای پذیرش یا ردّ نگرشی دیکته‌شده می‌تواند موثر باشد؟ حضور کدام متغیّرها در توان اقناعی استعاره موثر است؟ این متغیّرها چه ویژگی‌هایی باید داشته باشند؟ برای نیل به پاسخ این پرسش‌ها، این نوشتار با پشتیبانی نظری پژوهش‌های پیشین، به عنوان نخستین گام، مدل اقناعی استعاره را بر اساس مدل اقناع هاولند ارایه می‌کند و ویژگی‌های متغیّرهای آن را از لحاظ نظری بررسی می‌کند و با الهام از چهار متغیّر مک‌گوایر، وود و ایگلی، با توجه به ویژگی‌های ارتباط استعاری، برای ارتباط اقناعی استعاره، پنج متغیّر معرفی شده است.