تحلیل استنادی مقالات فصلنامه‌ی علمی ‌– پژوهشی نقد ادبی (شماره‌های 1-28)

پژوهش حاضر با هدف بررسی و تحلیل استنادی مقالات فصلنامه‌ی علمی - پژوهشی نقد ادبی صورت گرفته است. این پژوهش به صورت پیمایشی و با استفاده از روش تحلیل استنادی انجام گرفته است. جامعه مورد مطالعه را مقاله‌های شماره‌های‌ 1 تا 28 این مجله تشکیل می‌دهد که طی سال‌های 1387 تا 1393 منتشر شده‌اند. هم‌تالیفی پدیدآورندگان مقاله‌ها، تمایل ‌بیش‌تر پژوهشگران را به تالیفات انفرادی نشان می‌دهد. دانشگاه فردوسی مشهد، پرتولیدترین موسسه شناخته شد. هم‌چنین ‌بیش‌ترین هم‌تالیفی در میان موسسات به‌وسیله دانشگاه‌ تربیت مدرس انجام شده است. میانگین استناد برای هر مقاله 21.1 به دست آمد. ‌بیش‌ترین استناد به کتاب‌ها (76.24 درصد) و سپس به مجلات (21.16 درصد) می‌باشد. از نظر زبان، منابع فارسی (69.05 درصد) ‌بیش‌ترین استنادها را داراست. محمدرضا شفیعی کدکنی، سیروس شمیسا و تزوتان تودوروف پراستنادترین نویسندگان شناخته شدند. محمد نبوی پراستنادترین مترجم در این حوزه می‌باشد. «ساختار و تاویل متن» پراستنادترین کتاب، «فصلنامه نقد ادبی» و «new literary history» پراستنادترین مجله می‌باشند.