رابطه بین میزان رضایت نوجوانان کرجی از فضای شهری با گذران اوقات فراغت آنها در شبکه های اجتماعی مجازی

گروه سنی نوجوان (adolescents) بخش مهمی از جمعیت کشورهای جوان را تشکیل می دهند که نحوه گذران اوقات فراغت آنها اهمیت زیادی در شکل گیری هویت فردی و جمعی ، و نزدیک ترین پیوند را با زندگی معنوی و فرهنگی شان دارد. زیرا آنها تمایل زیادی به تکیه بر روابط اجتماعی، و تعامل و گذران وقت با دوستان و همسالانشان در ساعات فراغت خود دارند تا بتوانند بیشتر درباره نقش و ارزششان در جامعه بیاموزند. بدین‌ترتیب طبق مطالعات مختلف، عرصۀ عمومی و فضاهای شهری از مناسب ترین بسترهای جامعه جهت تامین این نیاز آنها تلقی می‌شوند. اما متاسفانه امروزه شاهد سپری‌شدن بخش قابل‌توجهی از ساعات روزمره و اوقات فراغت این گروه سنی در خانه، و به‌منظور استفاده از اینترنت و فعالیت در فضای مجازی هستیم. لذا در پژوهش حاضر تلاش شده است تا ضمن در نظرگرفتن تاثیر عوامل شناخته شده در این گرایش نوجوانان، به بررسی تاثیر احتمالی میزان رضایت‌مندی نوجوانان از وضعیت کمّی و کیفی فضاهای شهری نیز بر این مسئله پرداخته شود. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و کمّی است که به‌منظور انجام آن، 250 نفر از نوجوانان 12 تا 19 سالۀ کرجی به روش طبقه بندی متناسب و تصادفی ساده به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته بوده و تحلیل داده ها با آمار توصیفی و استنباطی (پیرسون، t مستقل، تحلیل عاملی و رگرسیون چندمتغیره) صورت گرفته است. یافته ها نشان می دهد از بین عوامل فردی و خانوادگی، تنها متغیر جنسیت با میزان حضور نوجوانان در شبکه های اجتماعی مجازی رابطه معناداری ندارد. جذابیت های شبکه‌های اجتماعی مجازی، و میزان رضایت‌مندی نوجوانان از فضاهای شهری نیز در مجموع 41درصد از تغییرات متغیر وابسته را تبیین می-کنند که در صورت ثابت‌بودن سایر متغیرها، بیشترین ضریب تاثیر را ” امکان تقویت و توسعه تعاملات اجتماعی“ (436/0) در متغیر وابسته داشته، و میزان رضایت‌مندی از وضعیت کمّی و کیفی فضاهای شهری نیز هریک به ترتیب با ضرایب 161/0- و 103/0- بر میزان سپری‌شدن اوقات فراغت نوجوانان در شبکه های اجتماعی مجازی تاثیرگذارند.