سینماپژوهی عصب‌شناسانه (عصب‌شناسی‌شناختی و مطالعات سینمایی)

این مقاله به توصیف روشی جدید برای ارزیابی تاثیر یک فیلم بر فعالیت مغزی تماشاگران می‌پردازد. در این روش، فعالیت مغز در خلال تماشای آزاد فیلم‌ها از طریق ” تصویربرداری کارکردی به شیوه تشدید مغناطیسی“ (functional magnetic resonance imaging) (اف‌ام‌آر‌آی) اندازه‌گیری می‌شود و به‌منظور ارزیابی شباهت‌ها در زمان پاسخ‌دهی و منطقه پاسخ‌دهنده مغز در بین مخاطبان هنگام تماشای فیلم از تحلیل ”همبستگی میان‌سوژه‌ای“ (inter-subject correlation) (آی‌اس‌سی) استفاده می‌شود. نتایج تحقیقات ما نشان می‌دهند که بعضی از فیلم‌ها می‌توانند به مقدار زیادی فعالیت مغزی و حرکات چشمی بینندگان را کنترل کنند. باوجوداین، یافته‌های فوق برای انواع مختلف محصولات متحرک تصویری مصداق ندارد و میزان کنترل فعالیت‌های مغزی بینندگان به‌تبع محتوا، تدوین و سبک کارگردانی فیلم متفاوت است. به نظر ما (آی‌اس‌سی) می‌تواند در حوزه مطالعات سینما به‌عنوان یک ابزار سنجش کمّی عصب‌شناختی، مفید واقع شود و از آن به‌منظور سنجش تاثیرات سبک‌های مختلف تولید فیلم بر مغز تماشاگران استفاده شود؛ (آی‌اس‌سی) همچنین می‌تواند روش ارزشمندی برای ارزیابی بهتر محصولات در صنعت فیلم‌سازی و سینما باشد. در نهایت ما به این نتیجه رسیده‌ایم که این روش با نزدیک‌کردن دو رشته کاملاً متفاوت و دور از هم عصب‌شناسی شناختی و مطالعات سینما می‌تواند دریچه‌ای به‌سوی یک فضای بین‌رشته‌ای جدید به نام ”سینماپژوهی عصب‌شناسانه“ (neurocinematic study) باز کند.