سیاستگذاری موسیقی در جمهـوری اسلامی ‌ایـران

موسیقی را به‌عنوان یک پدیده اجتماعی، می‌توان با رویکردهای مختلف مورد تحلیل و بررسی قرار داد و این مقاله در پی آن است که با رویکردی نهادی و سازمانی، موضوع موسیقی و سیاستگذاری آن در جمهوری اسلامی ‌ایران را پیگیری کند. موضوعی که با توجه به جایگاه والا و سابقه طولانی موسیقی ایرانی و وجود مباحث دینی و فقهی درباره آن بسیار حساس و با اهمیت است. در سال‌های اخیر وضعیت موسیقی در کشور به شکلی پیش‌رفته که مجموعه‌ای از مشکلات و چالش‌ها را با خود به همراه دارد. سیاستگذاران این حوزه از یکسو با انتقادات اهالی هنر و موسیقی درباره سردرگمی ‌ناشی از ابهام در مبانی فقهی موسیقی، ملاک‌های مجوزدهی و بی‌اعتنایی به موسیقی اصیل و سنّتی مواجه‌اند و از سوی دیگر نتوانسته‌اند انتظارات جامعه دینی کشور را برآورده سازند. این مقاله تلاش دارد با شناخت نهادهای سیاستگذار در حوزه موسیقی در جمهوری اسلامی ‌ایران، چالش‌های اساسی و مهم مربوط به سیاستگذاری در این حوزه را مشخص کرده و با بهره‌گیری مدل فرایندی سیاستگذاری، به ارایه راهکارهایی برای حل مشکلات موسیقی کشور بپردازد.