تنوع فرهنگی ایران و الزامات سیاستگذاری رسانه‌ای (مطالعه موردی شبکه‌های استانی صدا و سیمای جمهوری اسلامی ‌ایران)

در دنیای جهانی‌شده و جهان رسانه‌ای شده امروز دسترسی به ابزار رسانه‌ای و بازنمایی برای همه افراد، گروه‌ها، اجتماعات، مناطق و حوزه‌های جغرافیایی و فرهنگی به نیازی ضروری تبدیل شده‌است. شبکه‌های رادیویی و تلویزیونی محلی از جمله مدل‌های رسانه‌ای هستند که در این زمینه اهمیت منحصربه‌فردی داشته و با استفاده از مزیت محلی خود ظرفیت‌های فراوانی در حفاظت و حمایت از تنوع فرهنگی دارند. از این رو در این مقاله با اشاره به تنوع فرهنگی بالای ایران، الزامات سیاستگذاری صحیح و متناسب با تنوع فرهنگی ایران درباره شبکه‌های استانی صدا و سیمای جمهوری اسلامی ‌ایران مورد بحث قرار گرفته‌است. بدین‌منظور بر مبنای عناصر سیاست رسانه‌ای و روندهای جهانی حمایت رسانه‌ای از تنوع فرهنگی، ضرورت‌ها و ظرفیت‌های شبکه‌های استانی در نظام رسانه‌ای ایران استخراج‌شده و در ادامه به ارزیابی سیاست‌های وضع‌شده درباره این شبکه‌ها و نیز عملکرد آنها پرداخته شده‌است. روش استفاده شده در این تحقیق مطالعه موردی بوده و نتایج به‌دست آمده در بخش ارزیابی سیاست‌ها نشان می‌دهد که حمایت از تنوع فرهنگی، جایگاه ویژه‌ای در اهداف ترسیم‌شده برای شبکه‌های استانی دارد؛ هرچند در مواردی به‌ویژه مولفه زبان کاستی‌هایی مشاهده می‌شود. همچنین ارزیابی عملکرد این شبکه‌ها در ارتباط با تنوع فرهنگی نشان می‌دهد که در کنار نقاط قوت آنها، در بخش‌هایی ضعف‌هایی وجود دارد که شاخص‌ترین آنها را می‌توان نبود استراتژی مشخص و جامع در حمایت و حفاظت از تنوع فرهنگی و توجه ناکافی به ویژگی محلی‌بودن به‌مثابه مزیت منحصربه‌فرد شبکه‌های استانی دانست.