راهبردهای عوامل محدود کننده مکالمه از دیدگاه مدیران روابط عمومی

سازمان‌ها و نهادهای مختلف از طریق روابط ‌عمومی‌ها می‌توانند عملکرد خود را توسعه دهند و تداوم خود را تضمین کنند. عملکرد روابط‌ عمومی‌ها نیز نیازمند شکل‌گیری ارتباطات، یعنی ایجاد و استفاده از زبان مشترک و برقراری تعامل‌‎هایی در سطوح مختلف فردی و جمعی است. این در حالی است که آن‌ها بیش از سایر افراد در سمت‌های مختلف در سازمان‌های مدرن با موانع محدودکننده مکالمه و راهبرد‌های مدیریت آن مواجه هستند. بنابراین مسئله پژوهش حاضر این است که مدیران روابط‌عمومی در ایران چگونه عوامل محدودکننده مکالمه را فهم، شناسایی و توصیف می‌کنند و راهبردهای مدیریت این عوامل از منظر مدیران روابط‌عمومی چیست؟ چارچوب نظری پژوهش حاضر را نظریه مدیریت هماهنگی معنی از کرونن، نظریه‌ محدودیت‌های مکالمه فرهنگ‌ ‌مبنا از مین‌سون کیم، نظریه‌ همسازی ارتباطات از گایلز، نظریه‌ اضطراب   عدم قطعیت از ویلیام گادیکانست، تشکیل می‌دهد. این مقاله با شیوه کیفی و با استفاده از روش تحلیل مضمون براون و کلارک انجام گرفته است. نمونه‌گیری به شیوه هدفمند بوده و داده‌های پژوهش از طریق مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته با 17 نفر از مدیران روابط‌عمومی شاغل در سازمان‌ها و نهادهای خصوصی، دولتی و خیریه جمع‌آوری شده است. تحلیل داده‌ها نشان می‌دهد که مدیران روابط‌عمومی تضاد منافع، خط‌کشی میان خودی‌ها و دیگری‌ها و تفاوت پس‌زمینه را مهم‌ترین عوامل محدودکننده مکالمه برمی‌شمرند و برای مدیریت این عوامل از راهبرد‌هایی همچون برابرسازی موقعیت، قربانی کردن وسیله به نفع هدف، احتیاط حداکثری، مدیریت صحنه و مذاکره موثر استفاده می‌کنند.

strategies of conversation limiting factors from the point of view of public relations managers

various organizations and institutions can develop their performance and ensure their continuity through public relations. the performance of public relations also requires the formation of communication, that is, the creation and use of a common language and establishing interactions at different individual and collective levels. this is despite the fact that they face barriers limiting conversation and its management strategies more than other people in different positions in modern organizations. therefore, the problem of the current research is how public relations managers in iran understand, identify and describe the limiting factors of conversation and what are the management strategies of these factors from the perspective of public relations managers?the theoretical framework of the current research is the theory of meaning coordination management by kronen, the theory of culture-based conversation limits by manson kim, the theory of communication integration by giles, the theory of anxiety-uncertainty by william gudykunst.this article has been done in a qualitative way using brown and clark’s theme analysis method. the sampling was purposeful and the research data was collected through semi-structured interviews with 17 public relations managers working in private, government and charity organizations and institutions.data analysis shows that public relations managers consider the conflict of interests, drawing a line between insiders and others, and the difference in background as the most important factors limiting the conversation, and to manage these factors, they use strategies such as equalizing the situation, sacrificing the means for the benefit of the goal, maximum caution, managing the scene and effective negotiation..