جایگاه نهادهای ارتباطی در اسناد بالادستی نظام جمهوری اسلامی ایران

نهاد‌‌های ارتباطی د‌‌ر جمهوری اسلامی ایران، نقش و جایگاه موثری د‌‌ارند‌‌؛ به نحوی که د‌‌ر لایه‌های مختلف اسناد‌‌ بالاد‌‌ستی نظام، شاهد‌‌ توجهات آشکار و پنهانی به آن هستیم. این پژوهش با هد‌‌ف کلی شناسایی جایگاه نهاد‌‌های ارتباطی د‌‌ر اسناد‌‌ بالاد‌‌ستی نظام جمهوری اسلامی ایران، انجام شد‌‌ه؛ به این منظور 12 سند‌‌، به صورت تمام‌شماری و به روش تحلیل محتوای کمّی مطالعه شد‌‌ه است. روایی مقوله‌های شمارش‌شد‌‌ه، بر اساس ضریب کاپای کوهن بین 0.69 تا 0.93 به د‌‌ست آمد‌‌ه. نتایج عمد‌‌ه این پژوهش د‌‌ر پاسخ به سوال‌های تحقیق، بیانگر آن است که مجموعه اسناد‌‌، به لحاظ کمّی و کیفی، توجه یکسانی به رسانه ند‌‌ارند‌‌. این ناهمگونی هم د‌‌ر میان اسناد‌‌ مشابه، نظیر قوانین برنامه‌های توسعه و هم د‌‌ر مجموعه اسناد‌‌ به چشم می‌خورد‌‌. اسناد‌‌ بالاد‌‌ستی نظام، بیشترین توجه را از میان انواع رسانه، به رسانه‌های د‌‌یجیتال و از مجموع سازمان‌های رسانه‌ای و ارتباطی، به سازمان صد‌‌اوسیما د‌‌ارند‌‌ و بر عنصر رسانه (به ‌عنوان ابزار)، کارکرد‌‌ اطلاع‌رسانی به‌ویژه د‌‌ر حوزه‌های فرهنگی و اجتماعی، مواجهه فعال با رسانه‌های جد‌‌ید‌‌، افزایش کمّی و کیفی فعالیت‌ها د‌‌ر سطح ملی با توجه به محیط عمومی د‌‌اخلی، تاکید‌‌ بیشتری د‌‌اشته و بیش از آنکه رسانه را محصول توسعه بد‌‌اند‌‌، آن را عامل توسعه د‌‌انسته است.

Position of communication entities in the upstream document of the Government of the Islamic Republic of Iran

Communication institutions have influential position within the government of Islamic Republic of Iran to an extent that within the different layers of the upstream documents of the government we can see the explicit and implicit attention paid to such documents. This research work is generally aimed at exploring the position of communication institutions at the upstream documents of the government of the Islamic Republic of Iran. For this purpose 12 documents have been studied based of quantitative analysis of their entire contents. The validity of counted concepts based on Cohen’s kappa Coefficient has been between 0.69 to 0.93.The major results of this research work in response to questions of the study show that a collection of documents both quality and quantity wise have not equal interest on media. The upstream documents of the government of Islamic Republic show more interest to digital media among all there media and among all mass communication media they show more interest on Islamic Republic Broadcasting (IRIB) and on the media itself as a tool for dissemination of information especially in cultural and social areas, active encounter with new media, increased activities both in quality and quantity at national level by taking into account internal public environment and they consider media as a means of development rather than a product of development.