دکترین ادغام و دکترین نمای اجباری در مالکیت ادبی ـ هنری

دکترین ادغام بیانگر این است که اگر ایده و بیان آن ایده، آنچنان با یکدیگر مرتبط و جدایی ناپذیر باشند، یعنی تنها یک راه معقول معمولی و قابل قبول برای بیان آن ایده و گنجاندن آن در خلق یک اثر وجود داشته باشد، ایده و بیان آن بر اساس مالکیت ادبی ـ هنری غیر قابل حمایت هستند، زیرا ایده ها از شمول حمایت بر اساس مالکیت ادبی ـ هنری صراحتاً مستثنی شده اند و در این مورد خاص، بیان آن ایده هم از آن ایده، جدایی ناپذیر است، یعنی حمایت از نحوه بیان آن ایده باعث حمایت از خود آن ایده می شود و به منافع عموم تعدی می کند.دکترین نمای اجباری که به عنوان مکمل دکترین ادغام شناخته شده، مشخصاً به موضوعاتی نظیر تصاویر موجود، داستان ها و رمان های مبتنی بر واقعیت، نمودهای فرهنگ عامه، مناظر طبیعی، پرداخته و آن ها را از شمول حمایت به دلیل این که آن ها بخشی از عناصر موجود در حوزه عمومی بوده و نمی توان به وسیله تثبیت کردن بیان آن ها در یک واسط ملموس، آن ها را در حیطه حقوق انحصاری قرارداد خارج می کند.در این نوشتار سعی شده حدود و ثغور این دو دکترین و چگونگی اعمال آن ها در رویه قضایی کشور ایالات متحده آمریکا که آن دو را به رسمیت شناخته مشخص شود تا بتوانیم از آن ها در نظام حقوقی مالکیت ادبی هنری کشورمان با توجه به معتنا به بودن دعاوی نقض حق فیلمنامه و طرح داستان مورد بررسی قرار دهیم.

Merger Doctrine and Scènes à Faire Doctrine in Literary and Artistic Property

Merger doctrine describes that if an idea and the expression of the idea are so tied together that the idea and its expression are one there is only one conceivable way to express and embody the idea in a work then the expression of the idea is not copyrightable because ideas may not be copyrighted. The scènes à faire doctrine complements the merger doctrine by providing that certain subject matter stock images, tried and true story lines, fables and folklore, scenes of nature, are not copyrightable because they are part of the public domain and no one can obtain a monopoly on such images by putting them into a fixed and tangible medium of expression.