بررسی فقهی - حقوقی مسوولیت مدنی پزشک در جراحی‌های زیبایی با تاکید بر، ق.م.ا مصوب 1392

زمینه و هدف: در تحقیق حاضر مبنای مسوولیت مدنی پزشک جراح زیبایی مورد مطالعه قرار گرفته و در همین راستا مسائلی همچون ماهیت تعهد پزشک، انواع مسوولیت پزشک، مفهوم خطای پزشکی، تعهدات و الزامات جراحان زیبایی و ترمیمی در گستره حقوق پزشکی و بسیاری مسائل دیگر مطرح شده است. هدف ما در این تحقیق تبیین مسئوولیت مدنی پزشک در جراحی‌های زیبایی می‌باشد. مواد وروش‌ها: این تحقیق با استفاده از منابع کتابخانه‌ای و با روش فیش‌برداری تدوین گردیده است. یافته‌ها: یافته‌ها حاکی از این است که؛ پیشرفت دانش پزشکی از یک‌سو و ضرورت‌های اجتماعی و ارتقای سطح معاش از سویی دیگر از عواملی هستند که گسترش گرایش به جراحی‌های پلاستیک را به ویژه در دهه‌های اخیر موجب شده‌اند. ملاحظات اخلاقی: در این تحقیق با از ابتدا تا انتها با تکیه بر اصول اخلاقی و امانتداری و صداقت نگارش یافته است. نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق نشان می‌دهد که اهدافی که در جراحی زیبایی مورد نظر متقاضیان این عمل و اطبا می‌باشند، تا اندازه‌ای از هدف اصلی اعمال پزشکی که پیشگیری از بیماری و درمان بیمار است فاصله می‌گیرد. در حقوق ایران قانون‌گذار مبنای مسوولیت پزشک را مبتنی بر تقصیر دانسته و برای او فرض تقصیر کرده است. گاهی پزشک با درج شرط برائت می‌تواند از مسوولیت رهایی یابد «اما با توجه به اوصاف جراحی زیبایی و لزوم حفظ ایمنی بیشتر در آن و عدم توقف مصالح جامعه بر انجام این جراحی، باید قائل به این بود که اخذ برائت جراحان زیبایی نمی‌تواند موجب جابه‌جایی بار اثبات تقصیر باشد و تنها کافی است زیان‌دیده، رابطه سببیت میان عمل جراح زیبایی و خسارت را ولو به طور کلی، به اثبات برساند و پس از این دیگر جراح است که باید ثابت کند که اولاً: جراحی مزبور با توجه به منافع مورد انتظار، امری عقلایی و مشروع بوده است؛ ثانیاً: اطلاع‌رسانی و آگاه‌سازی کافی نسبت به بیمار صورت گرفته است؛ ثالثاً: زیان وارده ناشی از عاملی خارج از کنترل جراح بوده که ناشی از نقص علم پزشکی یا واکنش خاص بدن بیمار به عمل جراحی بوده است، تا موجب رفع مسوولیت او گردد».