خشونت خانگی علیه زنان در پرتو نظام حقوق بشر بین المللی

زمینه و هدف: خشونت علیه زنان و دختران یکی از شدیدترین مصادیق نابرابری جنسیتی است که غالباً به عنوان نقض حقوق بشر محسوب می شود. این مساله در سطح جهانی و به طور خاص در کشورهای توسعه نیافته وجود دارد و عواقب منفی گستردهای را نه تنها برای قربانیان مستقیم آن، بلکه برای فرزندان، اعضاء خانواده و جوامع ایجاد می کند؛ با در نظر گرفتن این مسئله هدف از پژوهش حاضر بررسی جایگاه ممنوعیت خشونت خانگی علیه زنان در چهارچوب نظام حقوق بشر بین المللی می باشد.مواد و روش‌ها: این تحقیق از نوع نظری بوده ‌روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی می‏ باشد و روش جمع ‏آوری اطلاعات بصورت کتابخانه ‏ای است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است. یافته‌ها: خشونت خانگی علیه زنان از دو منظر قابل توجه می باشد: یکی از منظر حق بر سلامت و دیگری از جهت ممنوعیت تبعیض جنسیتی. اساساً ارتکاب خشونت خانگی علیه زنان به صورت توامان حق بر سلامت و ممنوعیت تبعیض جنسیتی را که مصداقی از حقوق بنیادین بشری محسوب می شود، را نقض می کند. ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانت داری رعایت شده است.نتیجه‌گیری: خشونت خانگی به صورت مستقیم با ممنوعیت تبعیض جنسیتی و به طور کلی حقوق بنیادین بشری در ارتباط می باشد. حقوق بنیادین بشری در ادبیات حقوق بشر بین المللی دارای وصف آمره می باشند. به تعبیری، دولت ها مکلف هستند که با این پدیده مبارزه و اقدامات لازم برای پیشگیری از وقوع آن را انجام دهند و در صورت ارتکاب، از طرق قانونی به پیگیری و مجازات مرتکبین اقدام کنند. با در نظر گرفتن این مسئله، چنانچه دولت ها در اجرای تعهدات حقوقی خود قصور ورزند، آثار شدیدی در فضای مسئولیت بین المللی برای آنها ایجاد خواهد شد.