مطالعه تطبیقی دعوای اضافی در حقوق ایران و آمریکا

زمینه و هدف: دعوای اضافی دعوایی است که خواهان دعوای اصلی بر علیه خوانده دعوای اصلی اقامه می کند. در برخی از دادرسی ها احتمال دارد خواهان بعد از مطالبه خواسته اصلی، خواسته دیگری را مطالبه نماید. بنابراین بهترین چاره آن است نسبت به افزایش خواسته اقدام نماید. این تحقیق با هدف تبیین جایگاه دعوای اضافی در قانون آیین دادرسی مدنی ایران و آمریکا و  بیان شرایط و احکام آن انجام شده است. مواد و روش‌ها: جهت انجام پژوهش حاضر از روش توصیفی-تحلیلی و به صورت تطبیقی و استفاده از منابع کتابخانه ای استفاده شده است. یافته‌ها: بر اساس یافته های تحقیق در موضوع دعوای اضافی، خواهان می‌تواند در خواسته اولیه خود تغییراتی اعمال نماید؛ این اختیار در حقوق ایران به دعوای اضافی مشهور می‌باشد، باید دانست که دعوای اضافی اگر چه در زمره دعاوی طاری قرار می‌گیرد، اما در میان حقوقدانان مغفول مانده و کمتر مورد توجه قرار گرفته است. این در حالی است که در حقوق سایر کشورها مانند آمریکا قاعده پانزدهم از قوانین فدرال دادرسی مدنی در ایالات متحده، نسبت به اصلاح و تکمیل رویکردهای پیشین اختصاص داده شد. ملاحظات اخلاقی: انجام پژوهش حاضر با مبنا قرار دادن اصول اخلاقی نظیر ارجاع دهی موثق و علمی و پرهیز از جانبداری صورت گرفته است. نتیجه‌گیری: در حقوق آمریکا، قانون، یکی کردن دعاوی را تشویق می کند؛ زیرا این امر باعث کاهش تراکم کار دادگاه ها، تسهیل قضاوت و جلوگیری از صدور احکام متناقض نسبت به دعاوی ناشی از یک موضوع می شود. قواعد آیین دادرسی مدنی فدرال آمریکا سازوکارهای قانونی متفاوتی برای رسیدن به این اهداف پیشبینی کرده است. در قواعد آیین دادرسی مدنی فدرال آمریکا قواعد 13-14 و 15 ناظر به تجمیع ادعاها، قواعد 19-20-23 ناظر به طرفین، قواعد 23-24 ناظر به خواهان ها و قاعده 42 ناظر به توام نمودن دعاوی است. در حقوق داخلی ایران نیز، ماده 98 قانون آیین دادرسی مدنی (ماده 117 قانون سابق) بدون مطرح کردن موضوع دعوای اضافی، به درخواست خواهان، نسبت به اصلاح و تغییر دعوای اولیه توجه نشان داده شد.

A comparative study of additional litigation in Iranian and American law

Background and Aim: An additional lawsuit is a lawsuit filed by the plaintiff against the defendant in the main lawsuit. In some cases, the plaintiff may claim another claim after the original claim. Therefore, the best solution is to increase the demand. The purpose of this study was to explain the status of additional litigation in the Civil Procedure Code of Iran and the United States and to state its terms and conditions.Materials and Methods: For this research, descriptiveanalytical method and comparative and library resources have been used.Results: Based on the findings of the research on the subject of additional litigation, the plaintiff can make changes in his initial request; this authority is known as additional litigation in Iranian law. It should be noted that although additional litigation is one of the litigation lawsuits, it has been neglected and less considered among jurists. In the law of other countries, such as the United States, the fifteenth rule of the Federal Civil Procedure Code in the United States was devoted to amending and supplementing previous approaches.Ethical considerations: The present study is based on ethical principles such as credible and scientific citation and avoidance of bias.Conclusion: In American law, the law encourages the unification of claims; this is because it reduces the workload of the courts, facilitates adjudication, and prevents conflicting judgments in litigation. The rules of the US Federal Civil Procedure Code provide for different legal mechanisms to achieve these goals. In the US Federal Civil Procedure Code, Rules 1314 and 15 govern the aggregation of claims, Rules 192023 apply to the parties, Rules 2423 apply to the plaintiffs, and Rule 42 governs the conciliation of claims. In Iranian domestic law, Article 98 of the Code of Civil Procedure (Article 117 of the former law), without raising the issue of additional litigation, paid attention to the petitioner,s to amend and change the original litigation.Cite this article as: Neyshabouri M, Azimi Garkani H, Imam Jazayeri SM. A comparative study of additional litigation in Iranian and American law. Medical Law Journal 2021; Legal Innovation.