مقایسه نانوفرمولاسیون با فرمولاسیون متداول هگزی تیازوکس و دیافنتیوران در کنترل کنه تارتن دولکه‌ای tetranychus urticae koch

کنه تارتن‌دولکه‌ای از مهمترین آفات گلخانه‌ای و زراعی بوده و مبارزه با آن به ‌دلیل مقاومت سریع به آفت‌‌کش‌ها، دشوار می‌باشد. در این مطالعه، نانوفرمولاسیون برای‌ هگزی‌تیازوکس و دیافنتیوران تهیه و از طریق زیست‌سنجی روی کنه تارتن‌دولکه‌ای با فرمولاسیون‌های تجاری هر کدام از آفت‌کش‌ها روی کنه تارتن دولکه‌ای مقایسه شد. براساس نتایج زیست‌سنجی lc50 هگزیتیازوکس و نانو‌فرمولاسیون آن به ترتیب 188 و 87 میلی‌گرم بر لیتر و برای دیافنتیوران و نانو‌فرمولاسیون آن به‌ترتیب 256 و 139 میلی‌گرم بر لیتر بود. بررسی کارایی کنه‌کشی نانوفرمولاسیونهای سنتزی، حاکی از کاهش معنی‌دار دوز موثر آفت‌کش‌ها جهت ایجاد تلفات کنه بود. باتوجه به کارایی نانوفرمولاسیون‌ در کاهش میزان lc50، خصوصیات فیزیکی آنها با میکروسکوپ الکترونیروبشی (fesem) و طیف‌سنجی‌مادون‌قرمز (ftir) بررسی گردید. نتایج بررسی‌های فیزیکی نشان داد که نانوفرمولاسیون‌ها دارای اندازه تقریبی 30 نانومتر بوده که گروه‌های عاملی اصلی در پیک نانوذرات و آفت‌کش‌ها در پیک نهایی نانو‌آفت‌کش‌ها مشاهده شد. نتایج نشان داد که نانوهگزی‌تیازوکس و نانودیافنتیوران بطور موثر می‌توانند در کنترل کنه تارتن دولکه‌ای استفاده شوند. نتایج رهاسازی کنترل‌شده نانوفرمولاسیون‌ها، بیانگر عملکرد اختصاصی و قابل کنترل آن‌ها برای جلوگیری از هدر‌رفت ماده موثره آفتکش و رسیدن به مکان هدف بود. بررسی فعالیت استراز، گلوتاتیون‌اس‌ترنسفراز و استیل‌کولین‌استراز بیانگر توانایی نانوآفت‌کش‌ها در ایجاد اختلالات فیزیولوژیکی در کنه تارتن دولکه‌ای بود. پیش‌بینی می‌شود که با کاربرد نانوفرمولاسیون، علاوه بر کاهش اثرات مضر بر موجودات غیرهدف، ‌بتوان از تکرار بیش از حد سمپاشی و آلودگی‌های زیست‌محیطی کاست.

Comparison of nanoformulations with conventional formulations of hexythiazox and diafenthiuron in the control of twospotted spider mite Tetranychus urticae Koch

The twospotted spider mite (Tetranychus urticae) is one of important agricultural pests and its control is difficult due to pesticide resistance. Here, nanoformulations of hexythiazox, and diafenthiuron were synthesized, and their bioassays were performed on T.urticae comparing with thier conventional formulations. According to bioassays, LC50 of “hexythiazox and its nanoformulation”, and “diafenthiuron and its nanoformulation” were “188, and 87”, and “256 and 139” mg L1, respectively. Evaluation of acaricidal performance of synthetic nanoformulations showed a significant reduction in the effective concentrations of pesticides to cause mite’s mortalities. Due to the efficiency of these nanoformulations in drop dwan of LC50, their physical properties were investigated by fieldemissionscanningelectron microscope (FESEM), and infraredspectroscopy (FTIR). Physical results showed that the nanoformulations had the size of 30 nm and the main groups were observed in the peak of nanoparticles and pesticides in the final peak of nanopesticides. Evaluation of the acaricidal effects of nanoformulations showed a significant reduction in the effective dose of pesticides to cause mite mortality. The results showed that nanohexythiazox and nanodiafenthiuron could be used effectively for controlling T.urticae. The results of the release of nanoformulations showed their controllable performance to prevent the loss of the pesticide active ingredient and delivery to the targetsite. The activity of esterase, glutathione Stransferase, and acetylcholinesterase indicates the ability of nanopesticides to cause physiological disorders in twospotted spider mite. Therefore, it is predicted that due to the instantaneous effect of nanopesticide, the harmful effects on nontarget organisms, consequence pesticide spraying, and environmental pollution could be reduced.