مقایسه دبیران مدارس هوشمند و عادی از نظر صلاحیت‌های تدریس مبتنی بر فناوری

هدف پژوهش حاضر مقایسه صلاحیت های تدریس مبتنی بر فناوری در  دبیران متوسطه هوشمند و عادی شهر همدان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی و جامعه آماری آن  437 دبیر زن دوره اول متوسطه شهر همدان در سال تحصیلی 94-1393 بود. با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای و بر اساس جدول کرجسی و مورگان 103 نفر مدارس هوشمند و 102 نفر از مدارس عادی به‌عنوان نمونه انتخاب شد. ابزار جمع‌آوری داده‌ها پرسشنامه محقق ساخته سی و شش گویه ای بود و بر اساس مقیاس پنج‌درجه‌ای لیکرت تنظیم‌ گردید که در تهیه آن از پرسشنامه های شاهین(2011)، لیو، زنگ و ونگ (2015) و جمشیدزاده (1393) استفاده شد. روایی محتوایی پرسشنامه با اعمال نظرات هشت نفر از متخصصان فناوری اطلاعات و تعلیم و تربیت به‌ دست‌ آمد و میزان پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ 82/0 محاسبه شد. داده‌های به‌دست‌آمده با استفاده از شاخص‌های آمار توصیفی مانند: فراوانی، میانگین، انحراف استاندارد، جدول و نمودار و آمار استنباطی مانندt  تک نمونه ای و t مستقل استفاده شد. تحلیل یافته‌ها نشان ‌داد، معلمان مدارس هوشمند از نظر دانش شناختی 34/6=t ، نگرشی 74/6 =t ، مهارتی و عملکردی 34/6=t  و خودکارآمدی رایانه ای 42/4=t   در سطح معنی‌داری کمتر از یک‌صدم نسبت به معلمان مدارس عادی در سطح بالاتری قرار داشتند.