شناسایی و رتبه بندی چالش‌های یادگیرندگان در آموزش و بهسازی مجازی منابع انسانی (مطالعه موردی: دانشگاه شهید بهشتی)

آموزش مجازی یکی از مهم ترین مولفه های آموزش مستمر است و به اعتقاد سازمان ها نقش و مزایای قابل‌ملاحظه‌ای در آموزش و بهسازی منابع انسانی دارد. اما باید خاطرنشان کرد که، تحقق این مزایا و استفاده بهینه از ظرفیت های آموزش مجازی مستلزم شناسایی و رفع موانع پیش روی آن است. ازاین رو، پژوهش حاضر با هدف شناسایی و رتبه بندی چالش‌های یادگیرندگان در آموزش و بهسازی مجازی منابع انسانی دانشگاه شهید بهشتی و به شیوه توصیفی پیمایشی انجام‌شده است. جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان دانشگاه شهید بهشتی (166 نفر) بود که حداقل در یک دوره آموزش به‌صورت مجازی شرکت کرده بودند و تعداد 115 نفر از آنان به‌عنوان نمونه، بر اساس نمونه گیری تصادفی خوشه ای و با استفاده از جدول کرجسی مورگان انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه ای محقق ساخته بود که گویه های آن بر اساس مرور پیشینه پژوهش و مراجعه به مقالات و پایان‌نامه‌های مرتبط و مشابه طراحی و تدوین شد. روایی پرسشنامه مذکور توسط 5 نفر از صاحب نظران آموزش مجازی و منابع انسانی؛ و پایایی آن با محاسبه آلفای کرونباخ 95/0تایید شد. داده های حاصل با استفاده از شاخص های آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و آمار استنباطی (t تک نمونه ای و آزمون رتبه بندی فریدمن) تجزیه‌وتحلیل شدند. نتایج نشان دادند که مهم ترین چالش‌های به‌کارگیری آموزش مجازی در آموزش و بهسازی منابع انسانی به ترتیب مربوط به چالش‌های آموزشی با میانگین رتبه ای (99/2)، و زیرساختی فنی با میانگین رتبه ای (74/2) است. نتایج تحقیق همچنین نشان داد که، چالش‌های فرهنگیاجتماعی و اخلاقی برای به‌کارگیری آموزش مجازی در آموزش و بهسازی منابع انسانی، از کمترین میزان اهمیت برخوردار هستند. کاربردهای یافته های این تحقیق برای ارتقای استفاده از آموزش مجازی در راستای بهبود آموزش و توسعه منابع انسانی نیز مورد بحث قرار گرفته است.