شناسایی و اولویت‌بندی شاخص‌های دخیل بر کیفیت آموزش الکترونیک

کسب و کار و به تبع آن آموزش الکترونیکی ازجمله الزامات جوامع امروزی تلقی می‌شود. توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات، ارتباطات فرهنگی، توسعه شتابان علمی و فناوری، گستردگی جامعه هدف خواهان خدمات با کیفیت آموزشی از جمله این اقتضائات محسوب می‌شوند. هدف از پژوهش حاضر رتبه بندی شاخص های موثر بر کیفیت آموزش های الکترونیکی، از منظر دانشجویان مجازی است. به این منظور ابتدا با بررسی مطالعات پیشین، شاخص های دخیل در کیفیت آموزش الکترونیک استخراج‌شده‌است. سپس پرسش‌نامه محقق‌ساخته الکترونیکی میان دانشجویان مجازی دانشگاه تهران در دروس محاسباتی علوم انسانی توزیع شد و 112 نفر به آن پاسخ گفتند. برای ارزیابی شاخص ها در این نظرسنجی از طیف لیکرت استفاده‌شده است. در ادامه داده های جمع‌آوری‌شده در نرم افزار spss مورد تحلیل قرار گرفت. پایایی پرسشنامه با ضریب آلفای کرونباخ و اعتبار با میانگین واریانس تبیین شده مورد تایید قرار گرفت. در ادامه با بهره گیری ازآزمون های آماری ناپارامتری کولموگروفاسمیرونوف، نسبت (بینم)، میانگین رتبه ها  و آزمون منویتنی به بررسی پرسشهای پژوهش پرداخته شده است. نتایج گویای آن است که شاخص های «زیرساخت و کیفیت»، «مدرس» و «عوامل فناوری» از منظر دانشجویان دانشگاه تهران به ترتیب واجد بالاترین اولویت هستند. همچنین میان نگرش دانشجویان پردیس فارابی و دانشکده مدیریت دانشگاه تهران تفاوت معناداری وجود ندارد. ارائه مدل جدید در ارزیابی کیفیت آموزش الکترونیکی از جمله نوآوری های پژوهش محسوب می شود. همچنین عدم نگاه عمیق به پدیده مورد بررسی به واسطه رویکرد پژوهش کمی از جمله محدودیت های پژوهش قلمداد می شود.