لزوم آموزش سواد محیطی در رشته معماری

سواد محیطی 1 حوزه اصلی فعالیتهایی است که دانستن آن، برای افراد بهعنوان مصرفکننده، تولیدکننده و ناظر ضروری به نظر میرسد.هدف از آموزش محیطی بالا بردن و ارتقا سواد کاربردی افراد است. مفهوم سواد محیطی شامل دانش (حقایق، مفاهیم و مهارت) و عمل (نگرش وآگاهی) میشود که با هم رفتار فردی را شکل میدهند. در این معنا و مفهوم آگاهی دارای دو مفهوم مبتنی بر دانش (شناخت) و درک مبتنی براحساس می باشد. بهطور کلی آموزش علمی و سواد محیطی دارای یک رابطه دوطرفه هستند. آموزش علمی شرط لازم سواد محیطی است و سوادمحیطی بهعنوان پایهای برای آموزش علمی محسوب میشود. علاوه بر آن، سواد علمی با سواد محیطی در بسیاری از مواقع همپوشانی میکند و بهدلیلآنکه مرتبط و وابسته هستند، مشکل است تا تمایز شاخصی بین آن دو برقرار کرد. بههمین دلیل است که لیتلدیک احتیاج به یک مدل آموزشی جدیدکه شامل دو زمینه آموزشی میباشد را بیان میکند. تحقیقات نشان میدهد که آموزش محیطی تا سه برابر منجر به بیشتر شدن سواد محیطی و درنهایت رفتار مسیوولانه در برابر محیط میشود. بر اساس این یافتهها، سواد محیطی نتیجهای فراتر و مهمتر از آگاهی و رفتار مسیوولانه در برابر محیطدارد و میتواند بهعنوان پروژهای برای زندگی شناخته شود. بیش از شش دهه است که از آموزش معماری آکادمیک در ایران سپری می شود اما هنوزروش آموزشی رضایت بخشی شکل نگرفته است و یک جانبهنگری کمابیش در دانشکد ههای معماری وجود دارد. در این مقاله تلاش می شود به رابطهآموزش معماری با سواد محیطی پرداخته و ضرورت آموزش سواد محیطی بهعنوان عاملی که در دانشکدههای معماری نادیده گرفته شده بپردازد.