تدوین الگوی آموزش مهارت‍‍‍های هوش هیجانی و بررسی اثربخشی این الگو بر خودپنداره شغلی دانش آموزان دبیرستان

خودپنداره شغلی بخشی از خودپنداره کلی فرد است و بیشتر با قسمتی از «خود» که دارای نیازها، ارزش‌ها، علایق، توانایی و شخصیت است، ارتباط دارد. هدف این پژوهش تدوین الگوی آموزش مهارت های هوش هیجانی بر خودپنداره و بررسی اثربخشی این الگو بر خودپنداره شغلی دانش آموزان است. روش این پژوهش برای تدوین الگوی آموزش مهارت های هوش هیجانی از نوع کیفی و استفاده از تیوری مفهوم سازی است و برای بررسی اثربخشی الگوی آموزش مهارت-های هوش هیجانی بر خودپنداره شغلی به روش کمی عمل شد. این قسمت پژوهش بر حسب هدف در مقوله پژوهش های کاربردی و بر حسب طرح تحقیق، در مقوله طرح آزمایشی دو گروهی (آزمایش و گواه) وانتصاب تصادفی با پیش آزمون، پس آزمون قرار می‍گیرد. جامعه‌ی آماری این پژوهش تمامی دانش‌آموزان دوره متوسطه شهر اردل و همچنین تمامی متون هوش هیجانی تا سال 1390 است. ابزار این پژوهش مقیاس درجه‌بندی حرفه‌ای (vrs) می‌باشد که برای اندازه‌گیری خودپنداره شغلی به کار گرفته شده است. پس از تدوین الگوی آموزش مهارت های هوش هیجانی، این الگو بر گروه آزمایش اعمال شد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مهارت‌های هوش هیجانی بر خودپنداره دانش‌آموزان دبیرستانی موثر واقع شد و تفاوت معناداری بین دو گروه وجود دارد (01/0p < ).