بررسی میزان استفاده از روش های مختلف سنجش و سنجش های مبتنی بر یادگیری پایدار در دانشگاه اصفهان

اندازه گیری آموخته ها برای اعطای مجوز صلاحیت به دانشجویان و افزایش یادگیری های آنان از جمله اهداف سنجش در آموزش عالی است. اخیراً صاحب نظران بر این باورند که این اهداف باید در جهت توجه و تاکید بیشتر به یادگیری های پایدار در طول زندگی توسعه یابد. انتخاب روش هایی برای سنجش دانشجویان که بتواند اهداف مختلف سنجش را همزمان و به طور اثر بخش مورد توجه قرار دهد و محقق کند، از جمله چالش های سنجش است. این مقاله ضمن بررسی انواع شیوه های متداول سنجش دانشجویان، میزان تحقق اهداف یادگیری پایدار دانشجویان به کمک این شیوه ها را مورد ارزیابی قرار داده است. پژوهش از نوع تحلیلی و توصیفی- پیمایشی است و جامعه ی آماری آن عبارت از دانشجویان شش رشته علوم انسانی دانشگاه اصفهان است که افراد نمونه به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسش نامه محقق ساخته بوده که با استفاده از مرور متون تخصصی و دیدگاه های صاحب نظران در مقیاس لیکرت تدوین شده است. با اطمینان از روایی و پایایی پرسش نامه، داده های حاصل از آن با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی تحلیل گردیده است. بر اساس یافته ها، روش های سنجش موجود غیر کاربردی، تراکمی، محدود و تا حد زیادی مبتنی بر امتحانات پایان ترم است و خود سنجی و همتا سنجی هنوز در آن جایی ندارد. همچنین یافته ها نشان داد که اقدامات سنجش، در جهت افزایش یادگیری های پایدار دانشجویان طرح ریزی نمی شوند و نیز برای هدف اندازه گیری آموخته ها از دقت و صحت کافی برخوردار نیست. انتخاب روش های سنجش بر اساس پیامدهای یادگیری، خصوصاً یادگیری های پایدار و فعال ساختن دانشجویان در فرآیند سنجش از جمله پیشنهادهاست.