بررسی قابلیت های کارآفرینی و میزان اثربخشی نظام آموزشی بر افزایش آن در دانشجویان دانشگاه پیام نور

یکی از اهداف مهم نظام آموزش عالی کشور، پرورش نیروی انسانی متخصص و مورد نیاز جامعه است. با توجه به روند افزایش جمعیت و تقاضا برای ورود به دانشگاه ها و موسسات آموزش عالی از یک‌سو و مشکلات اقتصادی دولت از سوی دیگر، مساله «کارآفرینی» اهمیت ویژه‌ای یافته است. در این راستا مطالعه حاضر با هدف بررسی و ارزیابی قابلیت های کارآفرینی (ریسک پذیری، انگیزه پیشرفت، کنترل درونی، میل به استقلال و خلاقیت) دانشجویان دانشگاه پیام نور شکل گرفته است. در این مطالعه از 450 نفر از دانشجویان این دانشگاه در تهران خواسته شد تا به سوالات پرسش نامه ای با ضریب آلفای کرونباخ 89/0 و شیوه لیکرت پاسخ گویند. نتایج مطالعه نشان می دهد که میان خلاقیت و استقلال طلبی دانشجویان و تمایل آن ها به کارآفرینی رابطه معناداری وجود دارد؛ ریسک پذیری در دانشجویان مرد بیشتر از دانشجویان زن و در مقابل کانون کنترل درونی و استقلال طلبی در دانشجویان زن به طور معنا‌داری از دانشجویان مرد بیشتر است. انگیزه پیشرفت، کانون کنترل درونی و استقلال طلبی در دانشجویان علوم پایه و مهندسی به طور معنا‌داری بیشتر از دانشجویان علوم انسانی و خلاقیت در دانشجویان غیر شاغل به طور معنا‌داری بیشتر از دانشجویان شاغل است. کانون کنترل درونی و انگیزه پیشرفت در دانشجویانی که دوره آموزشی کارآفرینی گذرانده‌اند به طور معناداری بیشتر از دانشجویانی است که دوره آموزشی کارآفرینی را نگذرانده‌اند و فعالیت های آموزشی دانشگاه با مولفه-های خلاقیت و انگیزه پیشرفت مرتبط است