نگرش زبان آموزان به واژگان انگلیسی و درک آنها با بهره گیری از ارتباط غیر کلامی

هدف از تحقیق حاضر، لزوم به کارگیری ارتباط غیر کلامی و استفاده از حرکات و حالات بدنی در فرآیند یادگیری و آموزش زبان دوم است. برقراری ارتباط میان افراد به منظور به اشتراک گذاشتن نظرات، احساسات و عقاید به کار می رود که دو مولفه ی کلامی و غیر کلامی را در بر می گیرد. زبان جز لاینفک ارتباط کلامی به شمار می آید و این در حالیست که ارتباط غیر کلامی مشتمل بر رفتارهایی است که به طور غیر مستقیم از زبان بدن دریافت می شود. در این تحقیق 60 نفر از میان صد زبان آموز یک موسسه خصوصی انتخاب و به دو گروه تجربی و کنترل شده براساس نمونه گیری تصادفی تقسیم شدند. به هر دو گروه، 15 واژه آموزش داده شد، تدریس گروه تجربی بر اساس بهره گیری از حرکات بدن و تصاویر مرتبط بود در حالی که تدریس گروه کنترل شده با استفاده از ارتباطات کلامی و تصاویر مرتبط در طول 6 جلسه، در یک ماه انجام شد. پس از تدریس، شرکت کنندگان در هر دو گروه به طور شفاهی مورد سنجش قرار گرفتند تا میزان پیشرفت آنها بررسی شود. یافته ها حاکی از تفاوت قابل توجه میان دو گروه و تفوق گروه تجربی بر گروه کنترل شده است. همچنین پرسش-نامه ای بر اساس مقیاس لیکرت میان شرکت کنندگان توزیع شد، سپس اطلاعات حاصل از جمع آوری و با استفاده از نرم افزارspss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. به علاوه میانگین نمره شرکت کنندگان نشانه ی نگرش مثبت آنها به استفاده از ارتباط غیر کلامی در یادگیری زبان دوم بود.