بررسی سطح توسعه یافتگی شهرستان های استان اصفهان در زمینه شاخص های آموزشی با استفاده از تکنیک TOPSIS، تحلیل خوشه ای و GIS

هدف از پژوهش حاضر که از نوع توصیفی ـ تحلیلی بوده، بررسی و سنجش سطح توسعه یافتگی و تبیین شکاف بین شهرستان های استان اصفهان به لحاظ برخورداری از شاخص های آموزشی است. اطلاعات از نوع کتابخانه ای و با تکیه اصلی بر مستندات مرکز آمار کشور است. جهت رسیدن به اهداف پژوهش، 33 شاخص موثر آموزشی با استفاده از ترکیب تکنیک های topsis، تحلیل خوشه ای و gis مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج پژوهش علی رغم نشان دادن شکاف و نابرابری شهرستان های استان اصفهان در برخورداری از شاخص های آموزشی، حاکی از این بود که سه شهرستان تیران و کرون، خوانسار و گلپایگان به ترتیب با ضریب اولویت 566/0، 564/0 و 546/0 بالاترین رتبه ها و سه شهرستان نطنز، برخوار و فلاورجان به ترتیب با ضریب اولویت 134/0، 120/0 و 104/0، پایین ترین رتبه ها را به خود اختصاص داده اند. همچنین، نتایج نشان داد فضای توسعه غالب بر استان اصفهان به لحاظ برخورداری از شاخص های آموزشی سطح توسعه محروم است، زیرا که حدود 57 درصد شهرستان های استان در سطح محروم، حدود 17 درصد در سطح بسیار برخوردار و برخوردار و 26 درصد شهرستان ها در سطح متوسط واقع شده است.