الگویابی روابط ساختاری متغیرهای محیط کلاس، اهداف پیشرفت، تفکر تاملی و عملکرد در درس ریاضی

برای بررسی الگوی روابط ساختاری میان متغیرهای ادراک از محیط کلاس، اهداف پیشرفت، تفکر تاملی و عملکرد دانش‌آموزان در درس ریاضی، تعداد 500 نفر از دانش‌آموزان دختر دوره متوسطه شهر کرمان در رشته‌های ریاضی- فیزیک و علوم تجربی با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شدند و مورد مطالعه قرار گرفتند. برای اندازه‌گیری متغیرها از پرسش نامه اداراک از محیط کلاس (فراسر و همکاران،1996) پرسش نامه اهداف پیشرفت (میگلی و همکاران،2000) پرسش نامه تفکر تاملی (کمبر و همکاران2000) و نمره آزمون پایانی درس ریاضی استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از روش مدل معادلات ساختاری استفاده شد. نتیجه تحلیل آماری نشان داد که داده ها با مدل پیشنهادی فان (2008) برازش نداشت. با کنترل مفروضه ثابت ماندن واریانس مانده‌ها، الگوی جدیدی به دست آمد که برازش داده‌ها با آن الگو درحد مطلوب بود. یافته‌های پژوهش حاضر نشان می‌دهد اثر درگیری دانش‌آموزان با تکالیف (میزان شرکت، علاقه و توجه به فعالیت های کلاسی و بررسی درستی مطالب جدید) بر گرایش به عملکرد مستقیم و معنادار است. درگیری با تکالیف و فعالیت های کلاسی تنها مولفه‌ای است که بر عملکرد ریاضی دانش‌آموزان اثر مستقیم دارد. اثرات اهداف گرایش به تسلط بر فهمیدن و تفکر انتقادی وگرایش به عملکرد بر عمل عادی (خودکار و بدون تامل) مستقیم و معنادار است. همچنین، اثرات جهت گیری وظیفه‌مدار بر تامل و عمل عادی مستقیم و معنادار است. در حالی‌که انسجام گروهی (همبستگی دانش‌آموزان) بر اجتناب از عملکرد به‌طور مستقیم اثر می‌گذارد. به‌طور خلاصه می‌توان نتیجه گرفت که مولفه‌های ادراک از محیط کلاس، به‌طور مستقیم و غیر مستقیم بر اهداف پیشرفت، تفکر تاملی و عملکرد دانش‌آموزان در درس ریاضی اثر می‌گذارد. با وجود این برای قضاوت دقیق‌تر درباره‌ نقش میانجی اهداف پیشرفت و تفکر تاملی در تعیین رابطه میان محیط کلاس و عملکرد تحصیلی، به مطالعات بیشتری نیاز داریم.