ارزیابی ارتباط آموزش و کار حرفه‌ای در رشته‌ معماری

پیشینه و اهداف: هدف از آموزش معماری، آماده سازی فارغ التحصیلان این رشته برای کارایی عمومی در این زمینه است. این در حالی است که بسیاری از فارغ التحصیلان معماری که جذب بازار کار می شوند، شکافی عمیق میان آنچه در دانشکده آموخته اند و آنچه در فعالیت حرفه ای انجام می شود، مشاهده می کنند. در این تحقیق، ارزیابی دامنه ارتباط آموزش و کار حرفه ای معماری مد نظر است تا با بررسی نحوه آموزش معماری در مقطع کارشناسی و وضعیت بازار کار در ایران به این سوالات پاسخ داده شود که «1-مشکلات آموزش معماری در مقطع کارشناسی در ایران که باعث کم کارآمدی دانش آموخته معماری در محیط حرفه ای می شود، کدامند؟ »، «2-کدام ویژگی ها در محیط حرفه ای برای دانش آموخته معماری لازم و ضروری است؟ » و «3-چگونه می توان آموزش معماری را به حرفه معماری نزدیک کرد؟ ». روش ها: تحقیق از نوع کاربردی و روش آن زمینه یابی (پیمایشی) است. شیوه تحلیل داده ها، تحلیلی-توصیفی است. گردآوری اطلاعات به وسیله پرسش نامه و مصاحبه با دانشجویان سال آخر مقطع کارشناسی معماری به عنوان جامعه آماری که قرار است به زودی وارد بازار کار معماری شوند، اساتید دانشکده های معماری به عنوان افرادی که دانشجویان این رشته را آموزش می دهند و معماران حرفه ای به عنوان افرادی که به طور حرفه ای در رشته معماری فعالیت دارند، انجام شده است. دانشجویان و استادان مورد مطالعه در این تحقیق از 3 دانشگاه با سطح متوسط ایران و معماران حرفه ای نیز از مدیران شرکت های معماری انتخاب شده اند. معیار انتخاب اساتید و معماران، پیشکسوتی آن ها بوده است. ملاک پیشکسوتی اساتید، تجربه و سنوات کاری، و درجه علمی اساتید، و ملاک پیشکسوتی معماران، تجربه و سنوات کاری، تعداد قابل توجه پروژه های اجرا شده و کسب جوایز بوده است. یافته ها: طبق نقطه نظرات مشترک سه گروه مورد سوال قرار گرفته در این پژوهش، مشکلات محیط آموزشی معماری که باعث ایجاد فاصله بین آموزش و حرفه معماری و کم کارآمدی دانش آموخته معماری در محیط حرفه ای شده اند، دامنه گسترده ای دارد و از ابتدای پذیرش دانشجوی معماری تا پس از فارغ التحصیلی را شامل می شود که اصلی ترین آن ها عبارتند از: 1-نحوه پذیرش دانشجو، 2-پذیرش بی رویه دانشجو، 3-عدم تناسب مباحث آموزشی با نیازهای بازار کار، 4-جدا شدن دانشگاه از جامعه، 5-عدم آموزش اخلاق حرفه ای، 6-عدم آموزش مهارت های تعاملی، 7-عدم تجربه حرفه ای اساتید، 8-مشکلات کلی جامعه از جمله مسایل اقتصادی. بنابراین ویژگی هایی که برای دانش آموخته معماری در محیط حرفه ای لازم و ضروری است عبارتند از: 1-آشنایی با مباحث مورد نیاز بازار کار مانند تسلط به نرم افزارهای معماری، آشنا بودن با قوانین و ضوابط و غیره، 2-دارا بودن اخلاق حرفه ای، و 3-دارا بودن مهارت های تعاملی. نتیجه گیری: بر اساس فواید آموزش مشارکتی، تبدیل دانشکده های معماری به فضای «آموزشی مشارکتی» به منظور کاهش خلا میان آموزش و کار حرفه ای و کاهش کم کارآمدی دانش آموخته معماری در محیط حرفه ای پیشنهاد می شود. در این خصوص می توان از آموزش هم زمان دانشجویان سال های مختلف در دروس معماری و حضور معماران حرفه ای به عنوان افرادی ماهر در بعضی از جلسات بهره برد. به این ترتیب دانشجویان می توانند از مشارکت یکدیگر در طراحی، نقد آثار و ارتقاء مهارت های مرتبط با رشته معماری و از حضور معماران حرفه ای در راستای کسب تدریجی مهارت های مورد نیاز بازار کار معماری بهره برند. همچنین می توان از تاسیس «سازمان های مردم نهاد» که مسیول برقراری ارتباط دانشگاه با دفاتر معماری، بازار کار و کارفرمایان باشند، در کاهش خلا میان آموزش و کار حرفه ای استفاده کرد.

Assessing the relationship between education and professional work in architecture

Background and Objectives: Spatial ability is an important notion because of its application in everyday life and its place in science and engineering. In recent decades, there have been many studies on spatial ability in the field of mathematics education. Parts of these studies have been conducted in the field of school mathematics, emphasizing the importance of the spatial ability in the process of teaching school mathematics. Of course, it should be noted that the number of research studies related to mathematics education in Iran is not very large and most of them have been conducted in the field of psychology. It is also stated in the educational documents such as the principles and standards of school Mathematics (NCTM) that students should use a variety of visual representations to analyze mathematical problems and issues. Numerous definitions of spatial ability have been proposed and various terms, such as visual thinking, intuitive thinking, and visual ability have been used to describe it and various factors and components have also been identified to explain its nature. The purpose of this study was to investigate the spatial ability of students with regard to their gender, grade, and field of study and also according to factors including spatial visualization, mental rotation, and spatial orientation. Methods: The method of this study was the survey method and its participants were 901 students from secondary schools in Shahriyar studying in the 10th and 11th grade in the academic year 20172018. The measurement instrument was a researchermade test whose formal and content validity was confirmed by a number professors and teachers of mathematics and its reliability was also confirmed by the approximate amount of Cronbach’s alpha which was 0.83. In addition, descriptive statistics (mean and standard deviation) and inferential statistics (independent ttest) were used to analyze the data. Findings: The findings of the study showed a significant difference between male and female students in the field of spatial ability. In addition, the performance of math students was significantly better than the students in the field of experimental sciences. Also, the performance of the 11th grade students was significantly better than that of the 10th grade students. This difference can be justified by the implicit teaching that takes place in the 10th and 11th grades, as well as the courses which are taken by the 11th grade students in geometry until the exam. These findings show that the growth of spatial ability depends on education, and because of its place in everyday and professional life, needs more attention in school mathematics. The qualitative findings of this study showed that tasks related to spatial ability are a good platform for developing mathematical thinking and mathematical processes, such as problem solving, reasoning, and proof. Moreover, teaching and increasing the level of education seem to have an undeniable effect on the growth of spatial ability and the improvement of students’ problemsolving performance. Conclusion: Although the problemsolving approach has clearly established its presence in Iranian mathematics textbooks in recent decades, little research has been done on the place and role of spatial ability in teaching the process of solving mathematical problems. Moreover, the field of school mathematics needs more research on spatial ability in different areas, such as curricula, teacher training, and methods of math teaching and learning. The findings of this study can be useful in modifying and strengthening the strategies, educational processes, curricula and appropriate educational instruments to improve students’ spatial visualization.