شناسایی نیازهای دانشجویان کشاورزی در زمینه شایستگی‌های حرفه‌ای براساس مدل بوریج و رابطه آن با ساختار اجتماعی آموزش

پیشینه و اهداف: تجربه تاریخی فرایند توسعه در کشورهای پیشرفته صنعتی نشان می دهد که کشاورزی نقش اساسی در توسعه ملی این کشورها را به عهده داشته است. کشاورزی، دارای جنبه های پیچیده ی اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، بوم شناختی، زیبایی شناختی و اخلاقی است. رویارویی مطلوب با پیچیدگی ها، نبود قطعیت و هنجارها، ارزش ها و گرایش های متضاد، نیازمند دگرگونی های بنیادی در کارهای کشاورزی و درنتیجه ایجاد تغییرپذیری های اساسی در شایستگی های موردنیاز دانشجویان کشاورزی و توسعه روستایی است. هدف آموزش، باید شکوفا کردن استعدادها، رشد و بروز قابلیت ها و شایستگی ها و نه تعریف آینده برای دانشجویان باشد. دانش آموختگان کشاورزی نه تنها باید مجهز به مهارت های فنی و تخصصی باشند،  بلکه، باید دارای مهارت های تسهیل گری فرآیند های توسعه، شامل تبحر در مدیریت پروژه، ارتباطات و مذاکره نیز باشند. هدف اصلی این پژوهش بررسی نیازهای دانشجویان کشاورزی در زمینه شایستگی های حرفه ای براساس مدل بوریج و رابطه آن با ساختار اجتماعی آموزش می باشد. روش ها: جامعه آماری این پژوهش شامل دانشجویان سال آخر مقطع کارشناسی و دانشجویان مقطع تحصیلات تکمیلی در رشته های مختلف کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا همدان و دانشگاه رازی کرمانشاه بودند (n=850). از این تعداد، 385 نفر به عنوان حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران و روش نمونه گیری طبقه ای متناسب انتخاب شدند. ابزار اصلی پژوهش پرسشنامه بود که سوالات آن در  سه بخش شامل شایستگی های حرفه ای، ساختار اجتماعی آموزش، انگیزه تحصیلی طراحی شد. روایی سوالات پرسشنامه با استفاده از پانل متخصصان تایید و پایایی آن نیز از طریق آزمون آلفای کرونباخ محاسبه و به میزان 0.88 به دست آمد. یافته‌ها: نتایج تحقیق نشان داد که از دیدگاه دانشجویان کشاورزی از بین شایستگی های حرفه ای، 8 مولفه شامل 1 کسب مهارت های عملی، 2 مهارتهای زبان انگلیسی، 3 تجربه کار کشاورزی، 4 توانایی اجرا و انجام پروژه های مختلف کشاورزی، 5 توانایی اجرای پروژه تحقیقاتی، 6 آگاهی های فنی کشاورزی و زیست محیطی، 7 مهارت های فناوری اطلاعات و ارتباطات، و 8 خلاقیت و نوآوری در رشته تحصیلی نیازمند آموزش و تلفیق در برنامه های درسی دانشجویان می باشند. نتایج حاصل از تحلیل معادلات ساختاری نیز نشان دهنده اثر مستقیم شایستگی های حرفه ای بر دو متغیر انگیزه تحصیلی (0.78) و ساختار اجتماعی آموزش (0.63)، بوده که در سطح 0.001 مثبت و معنادار شد. نتایج همچنین نشان داد انگیزه تحصیلی اثر مستقیم بر روی ساختار اجتماعی آموزش با ضریب مسیر (0.82) داشته است. نتیجه‌گیری: برای تدوین شایستگی ها و برخورداری از یک چارچوب شایستگی در حوزه معین و مورد نظر رویکردهای مختلفی می توانند مورد استفاده قرار گیرند. در این چارچوب، با توجه به حوزه های عملکردی و سطح و ماهیت رفتارهای مورد انتظار شایستگی ها را می توان به شایستگی فنی (تکنیکی)، شایستگی روش شناسی، شایستگی اجتماعی و شایستگی فردی، که نسبت آنها از شغلی به شغل دیگرمی تواند متفاوت باشد، تقسیم کرد. ترکیب انواع شایستگی ها با یکدیگر نوعی از شایستگی را به وجود می آورد که می توان از آن به عنوان شایستگی حرفه ای در عمل یاد کرد. سال های اخیر، یکی از موضوع های در حال ظهور این است که شایستگی ها و نقش های آن، عاملی کمک کننده به سازمان در رویارویی با محیط در حال تغییر می باشد. در این رابطه رویکرد شایستگی محور، افراد را در مرکز توجه قرار داده و اهمیت منابع انسانی را برای دستیابی به اهداف سازمانی برجسته می کند.

Identifying the needs of agricultural students in the field of professional competencies based on the Borich’s model and the relationship with the social structure of education

Background and Objective:The historical experience of the development process in the industrialized countries shows that agriculture has played a key role in the national development of these countries. Agriculture has complex social, political, economic, ecological, aesthetic and moral aspects. Optimal confrontation with complexities, lack of uncertainty and norms, and conflicting values ​​and tendencies require fundamental changes in agricultural work and as a result, fundamental changes in the competencies are required by agricultural students and rural development. The goal of education should be to nurture talents, grow and develop abilities and competencies, not to define the future for students. Agricultural graduates must not only be equipped with technical and specialized skills, but also have skills to facilitate development processes, including proficiency in project management, communication and negotiation. The main objective of this research was to identify the needs of agricultural students on professional competencies and its relationship with the social structure of education based on the Borich’s model. Methods: The statistical population of this study consisted both senior undergraduate and postgraduate students on different agricultural fields at both Bu Ali Sina University of Hamedan and Razi University of Kermanshah (N = 850). Of those, 385 students were selected as samples by using Cochran’s formula and a simple random sampling method. The main tool for data gathering in this research was a questionnaire whose questions were designed in three sections: professional competencies, social structure of education, academic motivation. The validity of the questionnaire was calculated using a panel of experts and its reliability was calculated by Cronbach’s alpha test and it was 0.88. Findings:The results of the research showed that from the viewpoint of the agricultural students about professional competencies, 8 items need to be learned by the students and integrated into students’ curriculum. These were: 1. Practical skills, 2. English skills, 3. Agricultural experience, 4. Ability to implement various agricultural projects, 5. Ability to implement research project; 6. Agricultural and environmental technical knowledge; 7. Information and communication technology skills; and 8. Creativity and innovation. The results of structural equation analysis also showed the direct effect of professional competencies on two variables of academic motivation (0.78) and social structure of education (0.63), and they were significant at the level of 0.001. The results also showed that academic motivation had a direct effect on the social structure of education with a path coefficient (0.82). Conclusion: Different approaches can be used to formulate competencies and having a competency framework in a specific area. In this context, according to the functional areas and the level and nature of the expected behaviors, competencies can be divided into technical competence, methodological competence, social competence and individual competence, the ratio of which can vary from job to job. Combining different types of competencies together creates a type of competency that can be described as professional competence in practice. In recent years, one of the emerging issues is that competencies and their roles are a contributing factor to the organizations that deal with the changing environment. In this regard, the competencyoriented approach focuses on individuals and highlights the importance of human resources to achieve organizational goals.   ===================================================================================== COPYRIGHTS  ©2019 The author(s). This is an open access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution (CC BY 4.0), which permits unrestricted use, distribution, and reproduction in any medium, as long as the original authors and source are cited. No permission is required from the authors or the publishers.  =====================================================================================