آسیب شناسی هنرستان ها و مراکز آموزش کشاورزی از نظر هنرجویان، مدیران و آموزشگران

پیشینه و اهداف: با توجه به نقش و اهمیت هنرستان ها و مراکز آموزش کشاورزی در تشکیل هرم اشتغال بخش کشاورزی و مسائل و مشکلاتی که این مراکز در وضعیت موجود با آن مواجه می‌باشند، نشان می‌دهد، آسیب شناسی این مراکز  می تواند نه تنها به بهبود وضعیت آموزشی کمک نماید؛ بلکه با شناسایی عوامل و عناصر موثری که موجب تقویت و بهبود آموزش در این هنرستان ها و مراکز آموزشی می شود، می توان زمینه های لازم را برای بهبود کیفیت فراهم نمود تا این مراکز قادر باشند دانش آموختگانی تربیت نمایند که هم مهارت و تخصص لازم را داشته باشند و هم بتوانند جذب بازار کار شوند. ولی مطالعات صورت گرفته در راستای آسیب شناسی هنرستان ها و مراکز آموزش کشاورزی نشان داد که علی رغم آسیب شناسی های صورت گرفته از زوایای گوناگون، هیچ یک از پژوهشگران به آسیب شناسی و بررسی و مقایسه دیدگاه دو گروه هنرجویان، آموزشگران و مدیران که موضوع مهمی است، نپرداخته اند. این پژوهش با هدف آسیب شناسی هنرستان ها و مراکز آموزش کشاورزی استان کرمانشاه، بعنوان یکی از قطب های کشاورزی، از دید هنرجویان، آموزشگران و مدیران انجام گرفت. روش‌ها: این پژوهش از نظر رویکرد کلی، از جنبه ماهیتی (هدف) کاربردی و از جهت گردآوری داده ها توصیفی و به روش پیمایشی بود. جامعه آماری تحقیق را هنرجویان (2800=n)، آموزشگران و مدیران هنرستان ها و مراکز آموزش کشاورزی (210=n) تشکیل دادند. حجم نمونه بر اساس جدول کرجسی و مورگان شامل 338 نفر هنرجو بود که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای گزینش شدند. آموزشگران و مدیران نیز با توجه به تعداد آنها سرشماری شدند. به منظور گردآوری داده ها در پژوهش از پرسش‌نامه های دو بخشی استفاده شد که بخش اول شامل ویژگی های فردی و بخش دوم شناسایی آسیب های هنرستان ها و مراکز آموزش کشاورزی از دیدگاه هنرجویان، مدیران و آموزشگران ( 42گویه) با استفاده از طیف لیکرت با دامنه (1تا5) بود. همچنین بر حسب ضرورت و به منظور کسب اطلاعات تکمیلی از مصاحبه با مدیران و مشاهده نیز استفاده شد. یافته ها: مهم‌ترین آسیب های هنرستان ها و مراکز آموزش کشاورزی از دید هنرجویان عدم تناسب محتوا با نیاز بازار، ساختارآموزشی انعطاف ناپذیر، تنوع کم مطالب، زیاد بودن حجم دروس عمومی و به روز نبودن اطلاعات معلمان می باشد. آموزشگران و مدیران نیز مهم‌ترین آسیب های این مراکز را ساختار آموزشی انعطاف ناپذیر، کوتاه بودن طول دوره آموزشی، تنوع کم مطالب، جذب بیشتر هنرجویان از نواحی شهری و عدم آشنایی با کشاورزی، تجهیزات نامناسب بیان نمودند، که هر دو گروه در مواردی مانند انعطاف ناپذیر بودن ساختارآموزش و برنامه ریزی های از بالا به پایین، تنوع ناکافی و کم مطالب اتفاق نظر دارند. می توان گفت سازوکارهای اداری خشک، برنامه های دیکته شده از بالا به پایین بدون توجه به نیازهای بازار کار و غیر قابل انعطاف بودن این برنامه ها از جمله مسائل و آسیب های جدی است که بر سر راه مراکز آموزشی و هنرستان ها قرار دارند. همچنین از آنجا که در رشته ها و بخش های مختلف کشاورزی گستردگی و تنوع زیادی وجود دارد می توان عدم تنوع و ناکافی بودن مطالب را به عنوان یک آسیب مورد توجه قرار داد تا زمینه‌ها و شرایطی فراهم گردد که به منظور ایجاد تخصص و مهارت فراگیران تنوع و گستردگی مطالب با توجه به رشته ها و بخش های مختلف کشاورزی حفظ گردد.   نتیجه‌گیری: برنامه ریزان و اعضای هیات علمی به منظور کاهش آسیب ها می‌توانند تنوع و گستردگی مطالب را با توجه به رشته ها و بخش های مختلف کشاورزی ایجاد نمایند. توجه بیشتر به آموزش های عملی، برنامه‌ریزی از پایین به بالا و از سطح هنرستان ها مورد توجه قرار گیرد. همچنین ایجاد تفاهم‌نامه همکاری با بخش های مختلف صنعتی و فعالیت هنرجویان در این بخش ها می تواند در کسب مهارت و تخصص در آنها موثر باشد.

Pathology of vocational agricultural training centers from the perspective of students, administrators and trainers

Background and Objectives: The role and importance of agricultural vocational schools and training centers in forming the educated human resources needed in agriculture and the issues and problems that these centers face in the current situation are matters to be taken into consideration. It all shows that the pathology of these centers can not only help improve the prevailing situation, rather, it is possible to provide the necessary backgrounds for quality improvement in education by identifying the effective factors and elements that strengthen and improve it. Doing so these centers will be able to train students who have both the necessary skills and expertise to be able to enter the job market. A literature review on the pathology of vocational training schools and centers in agriculture revealed that despite many research studies conducted viewing the matter from diverse set of perspectives, none of them tended to study the nonfunctionality (flaws) of these centers from the viewpoint of two groups involved in the learning process, 1 students and 2 educators and managers. This study was conducted with the aim of pathology of agricultural vocational schools and training centers in Kermanshah province, as one of the agricultural hubs in Iran, from students’, educators’ and managers’ perspective. Methods: Generally stating, this study is applied in terms of its nature, and uses descriptive survey method in terms of data collection. The statistical population of the study consists of students (n=2800), and educators and managers (n=210). The sample based on Krejcie and Morgan table consists of 338 students who were selected by stratified random sampling. Teachers and administrators are selected according to their population number. To collect data, a twopart questionnaire was used, the first part including questions on individual characteristics of study subjects and the second part identifying the damages of agricultural vocational schools and training centers from the perspective of students, educators and managers (42 items, using Likerttype scale, ranging from 1 to 5). Interviews with managers and observations were also used as needed to obtain additional information. Findings: According to students, the most important flaws of agricultural vocational schools and training centers are the incompatibility of curriculum content with market needs, inflexible educational structures, low diversity of curriculum content, large number of general education courses and lack of uptodate teachers. Educators and managers also stated that the most important flaws of these centers are inflexible educational structures, timelimit problems with courses duration, low diversity of curriculum content, accepting more students from urban areas and their lack of familiarity with agriculture and inappropriate equipment. Both groups agree on issues such as the inflexibility of the educational structures, topdown curriculum planning and lack of adequate diversity of content. To sum up, The most important flaws of these centers include 1 executive and educational shortcomings, 2 lack of a good planning, 3 lack of interorganizational communication system, 4 environmental barriers, 5 individual and motivational problems, 6 lack of proper evaluation and 7governmental obstacles. Conclusion: In order to reduce damage, scholars and faculty members can develop a wide variety of materials wellsuited for different branches in the field of agriculture. Additionally, more attention should be paid to practical training (infield education) and development of a wellplaned bottomup curriculum for vocational schools. Also, establishing a memorandum of understanding and agreement between these centers and various industrial sectors in agriculture, and students’ participation in these sectors can be effective for them in gaining required skills and expertise of the field.   ===================================================================================== COPYRIGHTS  ©2020 The author(s). This is an open access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution (CC BY 4.0), which permits unrestricted use, distribution, and reproduction in any medium, as long as the original authors and source are cited. No permission is required from the authors or the publishers.  =====================================================================================