تاثیر آموزش مهارت‌های خودکنترلی با پیگیری گروه مجازی بر کاهش استفاده آسیب‌زا از تلفن همراه

پیشینه و اهداف:  خودکنترلی از جهات مختلفی تعریف شده است اما به طور کلی به تنظیم فعال افکار، احساسات و رفتار شخص اشاره دارد. پژوهش های نظری و تجربی نشان می دهد که توانایی کنترل خود موثر پیامدهای مهم و گسترده ای مانند توانایی در کنترل رفتارهای مثبت دارد که منجر به دستیابی به هدف های بلند مدت می شود و از بروز رفتارهای منفی که باعث تضعیف دستیابی به هدف های بلند مدت می شود، پیشگیری می کند. هدف از اجرای پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش مهارت‌های خودکنترلی بر کاهش استفاده آسیب‌زا از تلفن همراه در بین دانشجویان پسر دانشگاه فرهنگیان بود. روش‌ها‌: روش اجرای این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی دانشجویان پسر دانشگاه فرهنگیان استان سیستان و بلوچستان تشکیل دادند و نمونه پژوهش را تعداد 60 نفر (30 نفر گروه آزمایش و 30 نفر گروه گواه) از افرادی تشکیل دادند که استفاده آسیب‌زا از تلفن همراه داشتند و داوطلب شرکت در آزمایش بودند. ابزار گردآوری داده‌ها، مقیاس استفاده آسیب‌زا از تلفن همراه جنارو و همکاران بود. این مقیاس بدون مولفه است و دارای 21 سوال در مقیاس لیکرت 6 درجه ای (هرگز تا همیشه) است. جمع نمرات 21 سوال، نمره کلی استفاده آسیب زا از تلفن همراه را مشخص می کند. برای اجرای طرح آزمایش، ابتدا مقیاس استفاده آسیب زا اجرا گردید و پس از مشخص شدن افرادی که استفاده آسیب زا از تلفن همراه داشتند، در کارگاه های آموزش مهارت های خود کنترلی شرکت کردند. یافته‌ها:نتایج پژوهش نشان داد آموزش مهارت‌های خودکنترلی بر استفاده آسیب‌زا از تلفن همراه در دانشجویان پسر دانشگاه فرهنگیان زاهدان تاثیر منفی و معنادار دارد و باعث کاهش آن شده است. همچنین، در مرحله پیگیری بین میانگین پس‌آزمون استفاده آسیب‌زا از تلفن همراه در گروه با پیگیری از طریق شبکه مجازی و گروه بدون پیگیری از طریق شبکه مجازی تفاوت معناداری وجود دارد. یعنی آموزش مهارت‌های خودکنترلی همراه با پیگیری از طریق گروه مجازی بر استفاده آسیب‌زا از تلفن همراه در دانشجویان پسر دانشگاه فرهنگیان زاهدان تاثیر بلندمدت‌تری داشته است. نتیجه‌گیری: می‌توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت‌های خودکنترلی و پیگیری از طریق گروه مجازی برای دانشجویان دانشگاه فرهنگیان به کاهش استفاده آسیب‌زا و حرکت به‌سوی استفاده رایج از تلفن همراه کمک می‌کند. همچنین نتایج نشان داد، پیگیری آموزش مهارت های خودکنترلی از طریق شبکه های مجازی باعث می شود اثرات این آموزش ها برای مدت طولانی تری بر رفتار استفاده از تلفن همراه اثر گذار باشد. با توجه به این که استفاده بیش از حد از تلفن همراه می تواند فعالیت های آموزشی و یادگیری دانشجویان را تحت تاثیر قرار دهد، به مسئولان و برنامه ریزان آموزشی و پژوهشی دانشگاه پیشنهاد می شود تا آموزش مهارت های خودکنترلی و پیگیری این آموزش ها در زمان های متوالی را در برنامه های آموزشی کوتاه مدت دانشگاه در نظر بگیرند. یکی از مهم ترین محدودیت های این پژوهش گرایش دانشجویان به این مساله بود که در تشخیص اولیه از طریق پرسشنامه، وانمود کنند که استفاده آسیب زا از تلفن همراه ندارند. نتایج این پژوهش برای کارشناسان پژوهشی و آموزشی دانشگاه، اساتید و دانشجویان دانشگاه و تمامی برنامه ریزان آموزشی دانشگاه مفید و کاربردی است.

The Effect of Self-Control Skills Training with follow-up Through Virtual Group on reducing problematic mobile phone use

Background and Objectives:  Selfcontrol has been conceptualized in a number of ways but generally refers to the active regulation of one’s thoughts, feelings, and behavior. Theoretical and empirical work indicates that the ability to effective selfcontrol has important and wideranging implications such as enacting positive behaviors that are conducive to longerterm goal attainment and inhibiting negative behaviors that undermine longerterm goal attainment. The study aimed to determine the effectiveness of selfcontrol skills training on reducing problematic mobile phone use among male students of Farhangian University. Methods:The method of the study was quasiexperimental with pretest and posttest design. The population of the study consisted of all female students of Farhangian University of Sistan and Baluchestan province. The sample consisted of 60 individuals (30 in experimental group and 30 in control group) who had problematic mobile phone use and volunteered to participate in the experiment. The data gathering instrument was Genaro et al. scale of CellPhone OverUse Scale (COS). This scale has no components. It has 21 questions on a 6point Likert scale (never to forever). The sum of the scores of 21 questions determines the overall score of problematic mobile phone use. To implement the experimental design, first the CellPhone OverUse Scale was implemented and after identifying the students who used CellPhone OverUse, they participated in selfcontrol skills training workshops. Findings: The results of the study showed that training selfcontrol strategies on the problematic mobile phone use has a negative and significant effect on male students of Farhangian University of Zahedan. Also, there is a significant difference between the pretest and the posttest for problematic mobile phone use in the followup group via the virtual network and the nonfollowup group via virtual network. Conclusion: It can be concluded that the training of selfcontrol strategies and followup through the virtual group for students at the University of Farhangian will help to reduce problematic mobile phone use and move towards the general use of mobile phone. The results also showed that pursuing selfcontrol skills training through virtual networks makes the effects of these trainings affect the behavior of mobile phone use for a longer period of time. Due to the fact that CellPhone OverUse can affect the educational and learning activities of university students, it is recommended to university officials, educational and research planners to teach selfcontrol skills and follow this Consider consecutive instruction in shortterm university curricula.One of the most important limitations of this study was the tendency of students to pretend at the initial diagnosis through a questionnaire that they do not CellPhone OverUse. The results of this research are useful and practical for university research and educational experts, university professors and students and all university educational planners.    ===================================================================================== COPYRIGHTS  ©2020 The author(s). This is an open access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution (CC BY 4.0), which permits unrestricted use, distribution, and reproduction in any medium, as long as the original authors and source are cited. No permission is required from the authors or the publishers.  =====================================================================================