فراپرسپکتیو، ارائه روشی جهت ترسیم پرسپکتیو بر مبنای شیوه‌های بیان تصویری در معماری گذشته

پیشینه و اهداف: ترسیم پرسپکتیو به عنوان یکی از شیوه های بیان تصویری، نقش بسیار مهمی در فرآیند طراحی معماری دارد که کیفیات فضایی معماری را از دید ناظری ایستا بازگو می کند؛ لیکن این نحوه بیان تصویری که در غرب رایج می باشد، مطابقتی با نگاه معماری گذشته ایران که در آن فضا ناایستا و در حرکت بوده، ندارد. از این رو درصورتی که به دنبال ارائه یک روش در تطابق با نگاه هستی شناسانه مبتنی بر حکمت اسلامی ایرانی باشیم، می‌توان از اصول فرایند نگاشت مدارک تصویری معماریِ گذشته ایران پرسید تا بر مبنای نتایج به دست آمده، روش جدیدی برای بیان تصویری پیشنهاد داد. در این مطالعه نگرش هنرمندان ایرانی به فضا در محیط نگارگری از یکسو و تاریخچه پرسپکتیو و مبانی مطرح در ترسیم پرسپکتیو از دیگر سو مورد مطالعه قرار گرفته است. انتظار می رود با بررسی این نگرش به فضا و بسط آن در چارچوب فکری حکمت اسلامی و با مداقه در جایگاه دو عنصر زمان و مکان در فضای فکری این دو جهان، نقطه افتراق دو نگرش غرب و ایران به فضا شناسایی شود. روش‌ها: این مطالعه با استفاده از روش توصیفی تحلیلی به مطالعه نگرش هنرمندان ایرانی به فضا در محیط نگارگری از یکسو و مبانی مطرح در ترسیم پرسپکتیو در غرب از دیگر سو می پردازد تا با مداقه در فضای فکری این دو جهان، نقطه افتراق به نگرش آنها نسبت به فضا را شناسایی نماید. یافته‌ها: بر اساس نتایج این تحلیل، روش فراپرسپکتیو به عنوان رویه ترسیمی با رویکرد کل نگاری معرفی می گردد که حاصل تفکر در قواعد حاکم بر شیوه های ترسیمی گذشته ایران و تلفیق با اصول مطرح در پرسپکتیو خطی است. این روش با افزایش نقاط گریز، و به تبع آن افزایش میدان دید و نمایش حرکت، از واقع نمایی صرف به فرانمایی فضایی در حوزه ترسیمات معماری پیش می رود. نتیجه‌گیری: با توجه به جایگاه ترسیمات فضایی در فرایند طراحی معماری و آموزش نحوه ترسیم پرسپکتیو در دروس پایه با دانشجویان معماری، و همچنین اهمیت آشنایی دانشجویان معماری با اصول مربوط به بیان تصویری و روش های ترسیمی مربوط به آن، این مطالعه روش ترسیم کل نگر را معرفی نموده و آن را جهت ارائه به دانشجویان معماری پیشنهاد می نماید. روش پرسپکتیو کل نگار (فراپرسپکتیو) تلاش می کند تعبیری کارکردی از جهان بینی کمال گرایانه هنرمند ایرانی (آن گونه که پیش از این بوده) داشته باشد. این روش امکان تصویر همه جزئیات فضایی را در یک قاب فراهم می آورد و تصورِ فضایی مناسبی در بیننده ایجاد می نماید و موجب تسهیل فهم فضای معماری در فرایند طراحی معماری می گردد. همچنین امکان آموزش این روش بر مبنای اصول و قواعد حاکم بر پرسپکتیو خطی به طوری که برای دانشجویان معماری قابل فهم باشد، میسر است.

Super- perspective: A perspective drawing method based on visual expression techniques in the old architecture

Background and Objectives:Visual expression techniques play an important role in providing technical information in the design process of architecture, but this way of expressing the image that is common in the West is not in accordance with our past architectural look. The perception of space in past architecture was not humancentered. So, if we are to seek a generalized approach and to conform to an ontologicalbased view of IslamicIranian wisdom, one can ask the principles of mapping the Iranian documentary image architecture in the past. In this study, the attitude of Iranian artists to space in the painting environment on the one hand and the history of perspective and the principles of perspective drawing on the other hand have been studied. It is expected that by examining this view of space and expanding it in the intellectual framework of Islamic wisdom and by examining the status of two elements of time and place in the intellectual space of these two worlds, the point of difference between the two views of the West and Iran to space is identified. Methods: On the one hand, this study uses a descriptiveanalytical method to study the attitudes of Iranian artists to space in a gallery environment and on the other hand, expands intellectual framework of Islamic wisdom. Understanding this insight in the Iranian intellectual and cultural sphere can be interpreted in the form of colloquialism in the presentation of drawing documents. Findings: In this regard, the hyperprocess method as a graphing approach with the approach of increasing the points of escape and displacement of the lines is introduced; and consequently the field of view and motion from the mere point of view of spatial representation in the field of architectural drawings is increased. Conclusion: Considering the place of spatial drawings in the process of architectural design and teaching how to draw perspectives in basic courses with architecture students, as well as the importance of familiarizing architecture students with the principles of visual expression and related drawing methods, this study Introduces and suggests it for presentation to architecture students. The hyperprocess method tries to have a functional interpretation of the perfectionist worldview of the Iranian artist (as it was before). This method allows the image of all spatial details in one frame and creates a suitable spatial impression in the viewer and facilitates the understanding of architectural space in the architectural design process. It is also possible to teach this method based on the principles and rules governing linear perspective in a way that is understandable to architecture students.   ===================================================================================== COPYRIGHTS  ©2020 The author(s). This is an open access article distributed under the terms of the Creative Commons Attribution (CC BY 4.0), which permits unrestricted use, distribution, and reproduction in any medium, as long as the original authors and source are cited. No permission is required from the authors or the publishers.  =====================================================================================