تحلیل زاویه الرویه فی شعر رضا براهنی وفاروق جویده من منظار تودوروف

انّ زاویه الرویه من المصطلحات الاکثر اهمیّه فی الدراسات السردیّه الحدیثه؛ فهی محاوله حمیده لتقلیل تفوّق دور السارد علی النصّ وطریقه فنّیّه فاعله تُظهر نوع ادراک السارد ونظرته الی موضوعات متداخله یستهدفها والعلاقات الّتی یقیمها مع الشخصیات الاخری. یعتنی تودوروف بالجانب المعرفیّ والفکریّ فی زاویه الرویه ویسخّرها طریقه فنّیّه من طرق التحکّم فی روی الشخصیّات خلال الاحداث المختلفه او الاشعار بمدی ادراک السارد امام الشخصیات الاخری. انّ رضا براهنی وفاروق جویده من الشعراء المحدثین فی الشعر الفارسیّ والعربیّ المعاصر وهما یحتفیان باحداث السرد وما یجری على شخصیاته من تغیّرات سلوکیّه عند صراعها مع قضایا مختلفه کما یولیان اهمیّه لمشارکه السارد فی السرد بحیث یمتلک السارد فی قصائدهما حرّیه العمل وقوّه التنقّل الی ایّ مکان وزمان، غیر انّه بدلاً من ان یتدخّل فی الاحداث مباشره، یلخّصها او یحلّلها بعد حدوثها عاده. بما انّ لنظریّه تودوروف النقدیّه فی دراسه زاویه الرویه اثراً کبیراً فی النقد الادبیّ، جعل البحث الراهن هذا التاثیر الملحوظ فی ساحه التطبیق والمقارنه فی نماذج شعریّه للشاعرین الایرانیّ والعربیّ الحدیثین، وصولاً الی روی السارد الجوهریه ازاء القضایا المتصارعه الّتی یعیشانها فی عالمهما الحقیقیّ والتخییلیّ. لقد انتهجت هذه المقاله المنهج الوصفیّ – التحلیلیّ وترمی الی دراسه انماط زاویه الرویه فی شعر فاروق جویده ورضا براهنی من منظار تودوروف مرتکزه علی دعائم المدرسه الامریکیّه للادب المقارن. تفید نتائج البحث بدینامیه ثلاث تقنیات رئیسه اعتبرها تودوروف فی تصنیف انواع زاویه الرویه، منها تقنیه الرویه من الخلف الّتی تمتاز فی شعر فاروق جویده بانهماک السارد فی التعبیر عن عمق الموضوع، وبالعکس یبادر السارد الی الهرب منه فی شعر رضا براهنی. تمتاز تقنیه الرویه مع فی شعر رضا براهنی بتعایش السارد السلمیّ مع الشخصیه او مشارکته فی شوون حیاتها وتاتی فی شعر فاروق جویده فی موضع نقاش السارد مع الشخصیه واستجوابها تجاه تصرّفاتها وافکارها. امّا تقنیه الرویه من الخارج فتقترب فی شعر رضا براهنی من حاله اخفاء السارد الحقیقه بتعمّد وتدلّ فی شعر فاروق جویده علی حاله عجزه عن اکتشافها.

Analyzing the Point of view in the Poetry of Reza Barahani and Farouk Gouida from Todorov’s Perspective

Point of view is one of the most important terms in contemporary narrative studies, because it is an attempt to reduce the narrator’s control over the text and a method to show the narrator’s perception and view of the target topics and relationship establishes with other characters. Todorov pays attention to the cognitive and intellectual aspect of the point of view and uses it to control the characters’ insight into various events or to inform the narrator’s understanding of other characters. Reza Barahani and Farouk Gouida are modern poets in contemporary Persian and Arabic poetry who pay attention to the events of the narrative and the behavioral changes of its characters when faced with various issues, as they value the narrator’s participation in the narrative, so that the narrator in their poems has the freedom of action and the power to move to any place and time, but often, instead of direct intervention, they summarize and analyze the events after their occurrence. Since Todorov’s critical theory in examining the point of view has a significant impact on literary criticism, the present research has applied this significant impact in the poetry examples of two modernist Iranian and Arab poets in order to understand the narrator’s basic views on challenging issues in the real and imaginative worlds of the two poets. This descriptive-analytical article intends to examine the point of view patterns of two poets from Todorov’s viwpoint, according to the American school of literature. The results indicate the dynamics of the three main techniques that Todorov has considered in the classification of the point of view, including the back view technique, which is distinguished by the narrator’s preoccupation with the deep expression of the subject in the Gouida poem, and on the contrary, the narrator in the Barahani poem is evasive of it. The technique of simultaneous vision in Barahani’s poem is distinguished by the peaceful coexistence of the narrator with the character or his participation in his life’s affairs, and in Gouida’s poem, it is used in the context of the narrator’s conflict with the character and questioning him about his actions and thoughts. In the view from outside technique of Barahani’s poem, the narrator deliberately hides the truth, and in Gouida’s poem, it shows her inability to discover the truth.