تجلیات النسویه ولغتها فی اعمال کولیت خوری (لیله واحده وایام معه) ومنیرو روانی بور (دل فولاد وکولی کنار آتش)

تهدف الحرکه النسویه الى تکریس حقّ المراه وظهرت کتیار لتحقیق مآربها فی بدایه القرن التاسع عشر. تمکّنت الحرکه النسویه ‌‌اقتحام عالم الادب وتکوین نظره مختلفه فی هذا المضمار. حیث تحوّل الادب النسوی سلاحاً لمحاربه الظلم والتهمیش الذی یفرضه المجتمع الابویّ والثقافه الذکوریه على المراه. کولیت خوری ومنیرو روانی‌بور کاتبتان من سوریا وایران سعیتا الى اظهار انتمائهما النسویّ ومواجهه المجتمع الذکوریّ باعمالهما الادبیّه. وبما انّهما عاشتا فی مجتمع شرقی وفی فتره زمنیّه مشترکه فلا بدّ ان یحصل بعض التشابه فی اعمالهما الادبیّه. والسوال الذی یطرح نفسه هو ما هی اوجه التشابه ما بین اعمالهما الادبیّه؟ وما هی افتراقاتهما؟ فی هذا المقال نسعى الى الاجابه عن هذین السوالین اعتماداً على المنهج الوصفی التحلیلی ومن منظور الادب المقارن. هذا ومن خلال هذه الدراسه تمّ التوصّل الى النتائج التالیه: انّ اهم المشترکات فی اعمال هاتین الکاتبتین هی: النظره التشاومیه والسوداویه الى الرجال وعدم الثقه بهم والتمییز بین الرجل والمراه وسیطره المجتمع على النساء وخضوع النساء لقوانین المجتمع واجبار المراه على الزواج والنظره التقلیدیه الى المراه. واما ما یمیزهما فهو ان المراه فی روایات منیرو روانی بور اقل شاناً ومکانه من المراه التی تذکرها کولیت فی روایاتها، هذا ومنیرو روانی بور تشیر فی اعمالها الى تقالید وسنن خرافیه نابعه عن عقلیات ساذجه فی مجتمع تقلیدی کما وتتحدث بصراحه عن الدعاره التی تعانی منها المراه بسبب مکانتها المتدنیه فی المجتمع  بینما کولیت خوری راعت الانصاف فی شرح تجارب النساء وتحتل المراه مکانه اجتماعیه مرموقه فی روایاتها لذا تتعرض للاهانه بشکل اقل، کما انها تستخدم لغه اکثر بساطه فی طرح قضایاها واسلوبها واقعی بحت ولغتها بسیطه نثریه ویحتل الوصف مکانه هامه فی روایاتها، فی الوقت الذی تتمیز روایتی منیرو روانی بور بلغه اکثر حده ومراره فی وصف الحیاه الیومیه للنساء وتستخدم اسلوب الواقعیه السحریه فی روایاتها وتهتمّ بالوصف الدقیق للتفاصیل.

Feministic signs and female language (Écriture féminine) in the worksof Colette Khoury (layla wāhida va ayyām maʽah (one night and some days with him)) and Moniru Ravanipor (dele fulād va kovli kenāre ātash (iron heart and the gypsy at the fire))

Officially formed in early 1800s, feminism is a movement that advocates the lost women rights. Gradually feminists’ beliefs entered literature, and many used their works as a tool to encounter the injustice imposed on the female society. Colette Khoury and Moniru Ravanipor are the two, Syrian and Iranian, writers, who have always tried to protest against the situation of women in society in their works and disclose their feminist viewpoints in their novels. Naturally, due to living in eastern societies and in concurrent eras, there are similarities between the literary works of both writers. Now, the question is what these similarities are? In this essay, using contrastive and descriptive analytic method, we have tried to answer this question. The results obtained from the study show that the main similarities found between the works of the two writers are as follows: mistrust and suspicion of men, discrimination against women, women’s social degradation, women submission to social laws, coerced marriage and the traditional attitude of the society towards women. However, what distinguishes these two writers is that the women in Moniru Ravanipor are more oppressed. Moreover, she dealt with the superstitious and metaphysical costumes and traditions arose from naïve traditional beliefs and explicitly signifies to prostitution. But Colette Khoury has taken moderation into account in expressing her womanly experiences and mentalities and adhering them. The women of her stories have higher social status and are less offended and she has a simpler language to express issues, while Moniru Ravanipor has bitter and sharp language in describing daily routines in her novels and uses magic realistic style and deals with details.