مکوّن الدیمومه فی عَزداران بَیَلْ لغلامحسین ساعدی و ابن الفقیر لمولود فرعون وفقا لنظریه جیرار جینیت السردانیه

انّ عنصر الزمن هو امر بالغ الاهمیه فی تحویل حادثه الى قصه، وطریقه تبلور الزمن فی السرد هی احدى اهمّ القضایا التی اثیرت فی النظریات البنیویه ولها تاریخ طویل بین المفکّرین والمنظّرین. ان لعنصر الزمن من بین عناصر السرد، فی قصتی عزاداران بَیَلْ وابن الفقیر دورا بالغ الاهمیه، ودراسه هذا العنصر فی القصتین المذکورتین تجعلهما اکثر اهمیهً من ایّ وقت مضى. والنظریه الاکثر اکتمالاً لعنصر الزمن فی القصه هی نظریه جیرار جینیت. ومن وجهه نظر جینیت، یتشکّل الزمن السردی علی ثلاثه مکونات هی النظام الذی یتضمن علی النظم والدیمومه والتواتر. تشیر الدیمومه، مثل تحدید معدل البطء والسرعه، الى الاحداث او وظائف القصه التی یمکن توسیعها او حذفها. ولقد تصدى هذا البحث، على المنهج الوصفیالتحلیلی واستنادا الى المدرسه الامریکیه فی الادب المقارن، لدراسه مکوّن الدیمومه فی قصتی عزاداران بَیَلْ وابن الفقیر. واظهرت نتائج البحث انّ سرعه زمن قصه عزاداران بیل ثابته واستفاد المولف اکثر من مکوّن المشهد المسرحی وانّ سرعه زمن قصه اِبن الفقیر بطیئه ولدیها تسارع سلبی واستفاد المولف اکثر من الوصف.

An Investigation of duration in the Time Speed of Narrative Based on Gerard Genette’s narratology (A Comparative Study of GholamHossein Sāedī’s Azādārāne Bayal (Mourners of Bayal) and Mouloud Feraoun’s Ibn alFaqīr)

The time is the main element in changing an incident to a story. So, one of the important problems in structuralist theories is the situation of time in narration. This problem has a long history among thinkers and theorists. Time is a significant component in two stories of Azādārāne Bayal (Mourners of Bayal) and Ibn alFaqīr (the poor man’s son), and its importance becomes more clear by exploring and examining this element in these two stories. The most complete theory about the element of time in the story is Gerard Genette’s theory. For Genette, the formation of time depends on three temporal components: order; duration; and frequency. In the present study only the second component, i.e., the duration, in the two stories of Azādārāne Bayal and Ibn alFaqīr is examined. The results of the study show that Azādārāne Bayal has steady speed of time in narration of the story, whereas the narration of the story in Ibn alFaqīr is slow with a negative acceleration, and the writer rather used a descriptive delay category. The research method of the article is analyticdescriptive and is based on the American comparative school.