علیهِ جامعه‌‌شناسیِ سیاست‌‌گذار

جامعه‌‌شناسی سیاست‌‌گذار آن‌‌گونه که بوراووی تشریح نموده است به شیوه‌‌های گوناگون در سیاست‌‌گذاری‌‌های اجتماعی جوامع مداخله می‌‌کند و در خدمت هدفی است که کارفرمایش تعیین کرده و برای مشکلات سفارش داده شده راه‌‌حل‌‌هایی ارایه داده یا به راه‌‌حل‌‌های موجود مشروعیت علمی می‌‌بخشد. مروری بر تاریخ جامعه‌‌شناسی در کشور‌‌های پیشرفته حکایت از آن دارد که جامعه‌‌شناسی سیاست‌‌گذار سیر نزولی خاصی را از دهه 1980 میلادی تاکنون تجربه نموده است. در حقیقت، تجربه جامعه‌‌شناسی در آمریکا (کشوری که واجد جامعه‌‌شناسیِ پیشرفته‌‌ای است و از حیث فرهنگی نیز مهد پراگماتیسم و فایده عملی دانش‌‌ها می‌‌باشد و معمولاً تعقیب بی‌‌غرضانه دانش، برای اثبات ضرورت وجود یک علم کافی دانسته نمی‌‌شود) نشان می‌‌دهد که جامعه‌‌شناسی سیاست‌‌گذار از اواخر دهه 1980 میلادی تاکنون نه‌‌تنها رشد نکرده، بلکه در مسیر افول هر چه بیشتر حرکت نموده است. استدلال مقاله حاضر در مقام تبیین این حقیقتِ تاریخی آن است که خلق دانش توسط جامعه‌‌شناسان و شکل‌‌دهی سیاست اجتماعی به‌‌وسیله سیاستمداران، مدیران و دیوانسالاران اشکال متفاوت و نسبتاً ناسازگاری از فعالیت‌‌های انسانی هستند و به‌‌همین دلیل و دلایل دیگر، افول جامعه‌‌شناسی سیاست‌‌گذار، حتی در کشور‌‌های صاحب علم، امری طبیعی بوده و به‌‌احتمال زیاد تداوم خواهد یافت.