مطالعه تطبیقی سازمان های پژوهش و فناوری منتخب و درس هایی برای ایران

به منظور شکل گیری نظام های نوآوری، وجود نهادهای متناسب و تنظیمات نهادی بهینه میان آنها ضروری است. یکی از این نهادها، سازمان های پژوهش و فناوری است؛ سازمان های واسطی که در نظام های ملی نوآوری، نقش تکمیل کننده تعاملات میان اجزای موجود در این نظام را بر عهده دارند و فعالیت آنها مکمل حلقه های مفقود زنجیره نوآوری است. مطالعات نشان می‌دهد، هرچند این سازمان‌ها فرصت های بدیعی برای سیاست گذاران فراهم می‌آورند، اما شرط موفقیت آنها تبیین جایگاه و نقش مناسب این سازمان‌ها در نظام ملی نوآوری است. با توجه به تلاش های انجام شده در سال های اخیر جهت استقرار نظام ملی نوآوری در ایران و همچنین نقش برجسته سازمان های پژوهش و فناوری در شکل گیری و کارایی نظام ملی نوآوری، این تحقیق تلاش دارد با بررسی یک سازمان پژوهش و فناوری در ایران (جهاد دانشگاهی) در مقایسه با سه سازمان پژوهش و فناوری منتخب، نقش و جایگاه مناسب این سازمان را در نظام ملی نوآوری ایران شفاف نماید. این پژوهش بر پایه نظر پنل تخصصی و بر اساس معیارهایی مانند نحوه مدیریت، ماموریت، خدمات، فناوری، منابع (انسانی ـ مالی)، نقش در نظام نوآوری و تعاملات جهانی، به مقایسه میان جهاد دانشگاهی و سه نمونه هدفمند انتخاب شده پرداخته و چهار پیشنهاد را در راستای ارتقای جایگاه جهاد دانشگاهی ارایه کرده است: جایگاه مبتنی بر نیاز توسعه ملی، مدیریت منطبق با نیاز، ساختاری مبتنی بر بازار/ صنعت و تعمیق در صنعت.