تحلیل و نقد گفتمان تعلیم‌ و‌ تربیت لیبرال، لیبرالیسم آموزشی در نسبت با مفهوم تلقین

بر مبنای لیبرالیسم آموزشی عامل تلقین با ایجاد خلل در تفکر انتقادی و نقص در قوه عقلانیت منجر به از دست رفتن خودمختاری عقلانی و استقلال شخصیتی دانش آموز می شود. در این نگرش تعلیم وتربیت تلقینی با تکیه بر اقتدار معلم و مرجعیت نهاد آموزشی به دنبال القای آموزه های اخلاقی،سیاسی و دینی خاص به ذهن دانش آموز است. از این رو تلقین مرز میان تعلیم و تربیت خوب و بد است. اما آیا تلقین یکسره منفی و نامناسب است؟ آیا لیبرالیسم آموزشی خود واجد ویژگیه ای تعلیم و تربیت تلقینی نیست؟ این پژوهش کیفی با روش تحلیل مفهومی به دنبال درک ماهیت تلقین در گفتمانتعلیم و تربیت لیبرال است. ادعای پژوهش این است که پنداشت لیبرالیسم آموزشی در تلقینی خواندن اشکال دیگر تعلیم و تربیت موجه نیست. زیرا نخست اینکه تلقین در برخی از زمان ها و موضوعات آموزشی و عقیدتی مناسب و بلکه لازم است. دوم اینکه تحقق مولفه هایی مانند پرورش قوه عقلانیت و تفکر انتقادی و خودمختاری به شکل آرمانی و مطلق در تعلیم و تربیت امکان پذیر و حتی مناسب نیست. سوم اینکه لیبرالیسم آموزشی خود با پشتیبانی منابع قدرت و مرجعیت برنامه درسی پنهان به دنبال تلقین نوعی آموزه خاص عینی گرایی علمی در فرآیند آموزش است و لذا انتقادات آن نسبت به سایر اشکال تعلیم و تربیت دارای نوعی ویژگی خود ارجاعی است. بنابراین خالی کردن فضای تعلیم و تربیت از ارزشهای اخلاقی و آموزههای مذهبی به بهانه تلقینی خواندن آن از سوی مدافعان لیبرال لیبرالیسم آموزشی امری نادرست و مغلطه آمیز است.