رقابت و نظم اجتماعی؛ نقد جامعه‌‏شناسی گسسته‌‏گرا بر مبنای یافته‏‌های «انسان‌‏شناسی یاریگری»

پرسش از نظم اجتماعی و چگونگی ماندگاری جوامع همواره در محور مباحث جامعه‌شناسی قرار داشته است. تاملات نظری، تجارب عینی و اتخاذ سیاست‏‌های اجتماعی، پیوسته بر عمق درک چیستی و چگونگی نظم اجتماعی افزوده است. بر این اساس، پرسش اصلی در مقاله حاضر عبارت است از اینکه در پاسخگویی به مسئله نظم اجتماعی کدام یک از انواع کنش متقابل (گسسته یا پیوسته) غلبه داشته است؟بازخوانی کلاسیک‏ها از یک طرف و دقت در میزان قوت و گستره جریان‏‌های بازگشت به تعاون، تعاونی و انجمن‏گرایی از طرف دیگر، ضمن آنکه نشان‏ داد تلاش‏‌های فراوانی در دوره مدرن برای پاسخگویی به نیازِ همبستگی اجتماعی و نظم اجتماعی پایدار و پویا انجام شده است، اما این واقعیت را نیز آشکار ساخت که همواره کنشِ متقابلِ گسسته بر کنشِ متقابلِ پیوسته (یاریگری) ترجیح داده شده و بلکه جایگزین آن گردیده است. از این‌رو، می‌توان گفت که پاسخ‏ها به پرسش نظم اجتماعی، علی‌رغم تنوع‏شان بر محور کنشِ متقابلِ گسسته استوار گردیده‏اند. به‌نظر می‏رسد تقدم تاریخی و اجتناب‏ناپذیر تغییرشناسی بر شناخت نظم و ماهیت ایدئولوژی‏‌های موثر در جامعه‌شناسی، سهم به‏سزایی در پیدایی این وضعیت داشته‏اند.

.competition and social ordera critique of discrete sociology based on the findings of anthropology of helping

.the question of social discipline and durability of societies have always been among central discussions of sociology. theoretical reflections, objective experiences, and adoption of social policies have continually added to the depth of understanding and nature of social discipline. hence, the main question of the present article is as follows: in answering the problem of social order which of the interactions (discrete or connected) have been dominant? the classic rereading, on the one hand, and precision in the level of strength and expanse of the returning trends to cooperation, cooperatives and communitarianism, on the other, while demonstrating that ample efforts have been made in the modern era for responding to the need of sustainable dynamic social solidarity and social order, but, at the same time reveal the fact that the discrete mutual action has always been preferred to connected interaction, or, rather, has replaced it. therefore, it is not irrelevant to say that the answers to the question of social order, despite their diversity, are based on the axis of discrete interaction. it seems that the inevitable historical priority of change recognizing over the knowledge of the order and nature of ideologies affecting sociology have played an important role in the emergence of this situation.