واکاوی سازوکار‌های توسعه بین‌المللی‌سازی نظام آموزش عالی کشور؛ پژوهشی ترکیبی

امروزه به‌واسطه جهانی‌شدن، رقابت‌پذیری بین‌المللی، گسترش فنّاوری اطلاعات و... بین‌المللی‌سازی آموزش عالی به جایگاه راهبردی در فعالیت‌های دانشگاه‌ها رسیده و با تاسی از این شرایط، کشور‌های مختلف به توسعه این پدیده می‌پردازند تا بتوانند جایگاه، شهرت و منزلت علمی بیشتری در بین مردمان سایر ملل به‌دست آورند. با توجه به این شرایط پژوهش حاضر با هدف واکاوی سازوکار‌های توسعه بین‌المللی‌سازی نظام آموزش عالی کشور با استفاده از روش پژوهش ترکیبی اکتشافی انجام شده است. مشارکت‌کنندگان در بخش کیفی خبرگان دانشگاهی بودند که با روش نمونه‌گیری هدفمند و شبکه‌ای انتخاب شدند و جامعه آماری در بخش کمّی اعضای هیئت علمی دانشگاه‌های دولتی شهر تهران بودند و نمونه‌ای با حجم 301 نفر انتخاب و برای نمونه‌گیری از روش خوشه‌ای چندمرحله‌ای استفاده شده است. عمده‌ترین یافته‌ها در بخش کیفی حکایت از آن داشت که همکاری‌های علمی بین‌المللی، فعالیت‌های فوق‌برنامه بین‌المللی، راهبرد‌های سازمانی، راهبرد‌های حمایتی، توسعه منابع انسانی، بین‌المللی‌سازی برنامه‌های درسی، فرصت‌های بین‌المللی، نظارت و ارزیابی و شرایط زمینه‌ای، سازوکار‌های شناسایی‌شده برای توسعه بین‌المللی‌سازی نظام آموزش عالی کشور است و در بخش کمّی همه متغیر‌های شناسایی‌شده دارای بار عاملی بالاتر از 0/7 بودند و این نشانگر آن بود که سازوکار‌های شناسایی‌شده از اعتبار لازم برای توسعه بین‌المللی‌سازی نظام آموزش عالی کشور برخوردار است.

A Study of Mechanisms of Internationalization of Higher Education System in Iran: A Synthetic Study

Due to globalization, international competitiveness, spread of Information Technology, etc. the internationalization of higher education in the field of academic activities has achieved a strategic status and in the light of this progress, different countries are promoting this activity to be able to attain higher academic reputation and status among the peoples of other countries. In the light of the said conditions, the present research, is an attempt to study the mechanisms for promotion of internationalization of Iran’s higher education. Syntheticexplorative method has been employed in this study. The participants of the qualitative section were university elites who were selected through targeted and network sampling method and the statistical population in the quantitative method consisted of faculty members of state universities of the city of Tehran totaling 301 members who were selected through multistage cluster sampling. The main findings in the qualitative method indicate that international academic cooperation, extracurricular international cooperation, organizational strategies, supportive strategies, development of human resources, internationalization of curriculums, international opportunities, supervision and evaluation of background conditions are the identified mechanisms for promotion of internationalization of Iran’s higher education. In the quantitative section, all identified variables enjoyed a factor loading above 0.7 and this indicated that the identified mechanisms enjoyed the necessary validity for the promotion of internationalization of higher education of Iran.