بهبود عملکرد و کارایی مصرف آب ذرت در شرایط کمبود آب با کاربرد میکوریزا و محلول‌پاشی سولفات روی

به‌منظور بررسی تاثیر قارچریشه (میکوریزا) و محلول‌پاشی سولفات روی (zn) بر رقم ذرت ns640 در شرایط تنش کم‌آبی، آزمایشی به‌صورت کرت‌های خردشده (اسپلیت پلات) فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار در مزرعۀ دانشگاه بوعلی سینا در سال 1393 اجرا شد. کرت اصلی شامل چهار سطح آبیاری پس از 60، 90، 120و 150 میلی‌متر تبخیر از تشت تبخیر کلاس a و کرت فرعی شامل دو عامل محلول‌پاشی سولفات روی و کود زیستی قارچریشۀ گونۀ glomus mosseae به‌صورت فاکتوریل هرکدام در دو سطح کاربرد و بدون کاربرد بود. نتایج نشان داد که همۀ صفات تحت تاثیر تنش کم آبی قرار گرفتند. تاثیر قارچریشه و محلول‌پاشی نیز بر همۀ صفات به‌جز شمار بلال در بوته معنی‌دار بود. وزن صد دانه تحت تاثیر تیمار استفادۀ توام از قارچریشه و محلول‌پاشی روی 39/30 درصد افزایش یافت. کاربرد قارچریشه عملکردهای دانه و زیست‌توده (بیوماس) را در هر چهار سطح تنش افزایش داد اما محلول‌پاشی سولفات روی تنها در سطوح آبیاری پس از 60 و 90 میلی‌متر موجب افزایش عملکرد دانه شد. همچنین محلول‌پاشی سولفات روی در مقایسه با بدون محلول‌پاشی عملکرد زیست‌توده را 11 درصد افزایش داد. بیشترین کارایی مصرف آب به میزان 8/1 کیلوگرم دانه بر مترمکعب آب نیز از سطح آبیاری 90 میلی‌متر و استفاده از قارچریشه به‌دست آمد.