تاثیر مدیریت کود نیتروژن بر شاخص های رشد و صفات کمی سه هیبرید ذرت دانه ای در شاهرود

این تحقیق به منظور مطالعه اثر تقسیط کود نیتروژن بر شاخص های رشد و عملکرد سه هیبرید ذرت دانه ای در شاهرود اجرا شده است. آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در سال زراعی 1386 به اجرا در آمده است. کرت های اصلی شامل سه هیبرید ذرت (دبل‌کراس370، سینگل‌کراس447 و سینگل‌کراس499) و کرت های فرعی شامل شش تیمار تقسیط کود نیتروژن (تیمار کودی اول (n1): 45 در شروع کاشت و 135 نیتروژن کیلوگرم/ هکتار در هنگام گل‌دهی، (n2): شامل 90 نیتروژن کیلوگرم/ هکتار در شروع کاشت و 90 نیتروژن کیلوگرم/ هکتار هنگام گل‌دهی، (n3): به صورت 135 در شروع کاشت و 45 نیتروژن کیلوگرم/هکتار هنگام گل‌دهی، (n4): 45 در شروع کاشت، 5/67 سه هفته قبل از گل‌دهی و 5/67 نیتروژن کیلوگرم/ هکتار سه هفته بعد از گل‌دهی، (n5): 90 در هنگام کاشت، 45 سه هفته قبل از گل‌دهی و 45 نیتروژن کیلوگرم/ هکتار سه هفته بعد از گل‌دهی و (n6): شامل 135 در شروع کاشت، 5/22 سه هفته قبل از گل‌دهی و 5/22 نیتروژن کیلوگرم/ هکتار سه هفته بعد از گل‌دهی) بود. در مجموع در هر کرت 180 کیلوگرم نیتروژن خالص (392 کیلوگرم اوره در هکتار) استفاده شده است. نتایج نشان می‌دهند که n4 و هیبرید 499 دارای بیشترین میزان وزن خشک کل (tdm) بوده‌اند. بیشترین میزان شاخص سطح برگ (lai) در n4 و هیبرید 447 مشاهده شده و در n6 بالاترین میزان سرعت رشد محصول (cgr) و سرعت جذب خالص (nar) به دست آمده است. در n3 بالاترین میزان سرعت رشد نسبی (rgr) حاصل شده است. تجزیه واریانس داده ها نشان داد که برهمکنش هیبرید- تیمارهای کودی در صفت های عملکرد دانه در هکتار، تعداد بلال در بوته و وزن بلال در بوته از خود تفاوت معنی‌داری نشان داد. بطور کلی در آب و هوای شاهرود استفاده از هیبرید 499 به همراه تیمارهای کودی اول و چهارم پیشنهاد می‌شود.