اثر سوپرجاذب و کشت مخلوط بر کمیت و کیفیت جو (hordeum vulgare l.) و نخود علوفه‌ای (cicer arietinum l.) در شرایط دیم

آزمایش مزرعه‌ای در شهرستان پلدختر (روستای چمشک) در دو سال زراعی 98-1397 و 99-1398 به صورت اسپلیت پلات (کرت های یک بار خرد شده) بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 سطح فاکتور اصلی سوپر جاذب (شاهد، 50، 75 و 100 کیلوگرم در هکتار) و 6 سطح فاکتور فرعی کشت مخلوط افزایشی (کشت خالص نخود علوفه‌ای رقم سارال، 25×100 (نخود:جو)، 50×100، 75×100، 100×100 و کشت خالص جو آبیدر) با مقدار بذر نخود علوفه‌ای 125 و جو 200 کیلوگرم در هکتار بر اساس کشت خالص، مورد استفاده قرار گرفت که هر یک از مقادیر بالا، بر اساس درصد، به منظور بررسی همزیستی آنها بر صفات کمی (علوفه) و کیفی (پروتئین) دو گیاه، استفاده شد. برهم‌کنش 3 عامل مورد مطالعه (سال، سوپر جاذب، کشت مخلوط) نشان داد که به تناسب افزایش عامل جاذب و سهم لگوم، عملکرد کل علوفه خشک افزایش می‌یابد که در سال دوم بیش از سال اول بود. سال دوم×100 کیلوگرم سوپر جاذب×100×100 و 100×75 به ترتیب 18.91 و 18.79 درصد پروتئین علوفه نخود را افزایش دادند. درصد پروتئین جو در ترکیب 100×100 در سال اول و دوم به ترتیب 6.54 و 7.1 بود با افزایش سطح مصرف سوپر جاذب و نیز جزء مکمل لگوم، مقدار ndf در علوفه نخود کاهش یافت. اثر سه‌گانه سال×سوپر جاذب×کشت مخلوط نیز روال مشابهی بر نوسان کیفیت علوفه جو (درصد الیاف) داشت؛ بنابراین اعمال مدیریت زراعی با تنوع زراعی در واحد سطح و عامل جاذب رطوبت بیانگر به کارگیری اصل اکولوژیک در بهره‌برداری از منابع تولید بود.

study of effect of super-absorbent and intercropping on to quantitative and qualitative of barley (hordeum vulgare l.) and chickpea (cicer arietinum l.) in dry-land

field experiment in poldokhtar city (chemeshk village) in two cropping years 2018-19 and 2019-20 in the form of split plots based on a randomized complete block design with 4 levels of the main super absorbent factor (control, 50, 75, and 100 kg/ha-1) and 6 levels of sub-factor of additive series intercropping (forage chickpea pure stand, saral cultivar, 25×100 (chickpea×barley), 50×100, 75×100, 100×100 and pure barley (abidar barley) was used with 125 kg of forage chickpea and 200 kg/ha-1 of barley based on pure cultivation. each of the above values, were used based on the percentage, in order to examine their coexistence on quantitative (forage) and qualitative (protein) traits of two plants. the interaction of the three studied factors (year, superabsorbent, intercropping) showed that in proportion to the increase of absorbent factor and legume ratio, increased the total dry hay which was more in the second year than in the first. in the second year×100 kg superabsorbent×100×100 and 100×75, 18.91 and 18.79% increased chickpea forage protein, respectively. the percentage of barley protein in the composition of 100×100 in the first and second year was 6.54 and 7.1, respectively. with increasing consumption of superabsorbent and legume complementary component, decreased the amount of ndf in chickpea forage.the triple effect of year×super absorbent×intercropping had a similar pattern on fluctuations in barley forage quality (fiber percentage). therefore, the application of agronomic management with crop diversity per unit area and moisture absorbing indicated the application of ecological principle in the exploitation of production resources.