بررسی اثر ریزنمونه‌ و غلظت تنظیم‌کننده‌های رشد گیاهی بر کال‌زایی در گیاه stipagrostis pennata

گیاه stipagrostis pennata برای تقویت پوشش گیاهی مناطق کویری و همچنین تثبیت شن‌های روان کاشته می‌شود و به‌دلیل مشکل تولید بذر در این گیاه، این پژوهش با هدف القا کالوس در این گیاه انجام گرفت. تیمارهای آزمایش شامل دو نوع ریزنمونه (گره ساقه و بذر)، چهار سطح توفوردی کلروفنوکسی استیک اسید (2,4-d) با غلظت های یک، دو، سه و چهار میلی گرم در لیترو پنج سطح بنزیل آمینوپورین (bap) با غلظت‌های صفر، 0.05، 0.1، 0.2 و 0.4 میلی گرم در لیتر بودند که در محیط کشت پایه موراشینگ و اسکوگ اعمال شدندند.این پژوهش به صورت فاکتوریل و بر پایه طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار انجام شد. ریزنمونه بذر در تیمارهای سه میلی گرم در لیتر توفوردی به همراه 0.4 و 0.2 میلی گرم در لیتر بنزیل آمینوپورین، بیش ترین درصد القا کالوس (صد در صد) را نشان داد، درحالی‌که بالاترین درصد القا کالوس، در ریزنمونه گره ساقه (60 درصد) در تیمار سه میلی گرم در لیتر توفوردی به همراه 0.4 میلی گرم در لیتر بنزیل آمینوپورین به دست آمد. در مورد صفات سطح و وزن تر کالوس برای هر دو ریزنمونه و حجم کالوس در ریزنمونه بذر نیز تیمار سه میلی گرم در لیتر توفوردی به همراه 0.4 میلی گرم در لیتر بنزیل آمینوپورین، به‌عنوان تیمار بهینه شناخته شد. ریزنمونه گره ساقه در تیمار دو میلی گرم در لیتر توفوردی به همراه 0.1 میلی گرم در لیتر بنزیل آمینوپورین، بیش ترین حجم کالوس را تولید کرد. به طورکلی می توان ریزنمونه بذر در ترکیب هورمونی غلظت های سه میلی گرم بر لیتر توفوردی به همراه 0.4 میلی گرم در لیتر بنزیل آمینوپورین را به عنوان پروتکل بهینه سازی شده معرفی کرد.

Effect of explants and concentrations of plant growth regulators on callus induction in Stipagrostis pennata

Stipagrostis pennata is one of the most important desert species to cover desert areas as well as to bind the sand which unfortunately cannot produce the best quality seed for its survival. This research was conducted to callus induction and experimental treatments included two types of explants (stem and seed), four various concentrations of 2,4-dichlorophenoxyacetic acid (2,4-D) consists of 1, 2, 3 and 4 mg /L and five levels of 6-benzylaminopurine (BAP) consists of 0, 0.05, 0.1, 0.2 and 0.4 mg /L were applied to the Murashing and Skoog basal media. This study was conducted as a factorial experiment based on completely randomized design with three replications. Results showed a significant interaction effect among explants, auxin and cytokinin on the traits related to callus induction. Seed explant showed the maximum of callus induction percentage (100%) in medium containing 3 mg/l 2,4-D with both 0.4 or 0.2 mg/l of BAP. The highest percentage of callus induction in stem node explant (60%) was obtained in 3 mg/l 2,4-D with 0.4 mg/l BAP treatment. For the surface and fresh weight of callus in both explants and the volume of callus in seed explant, 3 mg/l 2,4-D with 0.4 mg/l BAP was recognized as the best treatments. Stem node explant in the of 2 mg/l 2,4-D with 0.1 mg/l BAP treatment showed the highest volume of callus. In general, the use of seed explant in mg/l 2,4-D and 0.4 mg/l BAP treatment can be introduced as an optimized protocol.