برآورد نسبت شکاف فناوری ارقام مختلف برنج در استان گیلان

مقدمه و هدف: اگرچه کارایی فنی واحدهای همگن که بر اساس یک تابع مرزی تعیین شوند قابل مقایسه هستند، اما چنین مقایسه ای برای واحدهایی که تحت فناوری‌های متفاوت باشند، صحیح نمی باشد و این موضوع زمانی رخ می‌دهد که کارایی فنی ارقام مختلف یک محصول مورد مقایسه قرار گیرند. هدف اصلی مطالعه حاضر بررسی کارایی و نسبت شکاف فناوری(tgr) ارقام مختلف برنج در استان گیلان می‏باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه به منظور تعیین نسبت شکاف فناوری از روش فرامرزی(metafrontier)  استفاده شد. جامعه آماری تحقیق شامل برنجکاران استان گیلان در سال 1396 می‌باشد. در تعیین حجم نمونه از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد طیف میانگین کارایی فنی گروهی ارقام مختلف برنج بین 76% تا 93% است. در واقع در صورت پرشدن شکاف تکنیکی بین کشاورزان مورد بررسی، می توان به طور متوسط مقدار تولید ارقام هاشمی، دم‌سیاه، علی‌کاظمی، جمشیدجو، شیرودی و خزر را به ترتیب 47، 7، 23، 12، 8 و 15 درصد افزایش داد. همچنین نتایج نشان داد که بالاترین و پایین‌ترین نسبت شکاف فناوری ارقام مورد مطالعه به ترتیب مربوط به رقم هاشمی (0/96) و رقم خزر (0/45) می‌باشد. بر اساس نتایج متغیرهای درآمد، شاخص مکانیزاسیون، شغل اصلی کشاورز، مالکیت، تجربه و اندازه زمین اثر مثبت و معنی‌دار و متغیر مشکلات تولید اثر منفی و معنی‌دار بر کارایی فنی کشاورزان داشته‌اند.بحث و نتیجه گیری: در پایان پیشنهاد شد تا ارقام هاشمی و دم‌سیاه که دارای نسبت شکاف فناوری بالاتری بودند به منظور استفاده پایدارتر از نهاده‌های مصرفی در بلند‌مدت و به تدریج افزایش یابند.

estimation of the technological gap ratio of different rice varieties in guilan province

introduction: although technical efficiency of homogeneous units determined on the basis of a frontier function is comparable, but such comparisons are not valid for units under different technologies and this happens when the technical efficiency of different varieties of a product is compared. the main purpose of this study was to evaluate the efficiency and technological gap ratio (tgr) of different rice cultivars in guilan province.materials and methods: in this study, metafrontier method was used to determine the tgr. the statistical population of the study was all rice farmers in guilan province in 2017. sample size was selected by stratified sampling method.findings: the results showed that the mean technical efficiency range of different rice varieties was between 76% and 93%. in fact, if the gap between the farmers in the study is filled. in fact, the average yield of the hashemi, domsiah, ali kazemi, jamshidjo, shiroudi and khazar could be 47, 7, 23, 12, 8 and 15 present increases respectively. the results also showed that the highest technological gap ratio for the studied varieties was related to hashemi (0.96) and the lowest technology gap ratio was related to khazar (0.45). based on the results income, mechanization index, farmer's main occupation, ownership, experience and land size have a positive and significant effect on farmers' technical efficiency and the variable of production problems has a negative and significant effect on farmers' technical efficiency.conclusion: finally, suggested that the hashemi and domsiah varieties, which had a higher technological gap ratio, be increased gradually due to more sustainable use of consumer inputs.