بررسی اثرات رشد اقتصادی بخش کشاورزی بر بیابان زایی در ایران

با گسترش بیابانها، تولید مواد غذایی کاهش و منابع آب خشک میشوند، در نتیجه جمعیتها به سمت مناطق دیگر حرکت میکنند. این مهاجرتها با توجه به ظرفیت محدود شهرها برای ارائه امکانات و خدمات، مشکلات جدی اجتماعی اقتصادی در پی خواهد داشت. در این پژوهش، رابطه بلندمدت و کوتاهمدت بین متغیرهای بیابانزایی، تولید ناخالص داخلی بخش کشاورزی، مساحتجنگل، مجموع بارش سالانه، سرمایهگذاری انجامشده برای مقابله با بیابانزایی در قالب فرضیه محیطزیستی کوزنتس و با استفاده از الگوی خودرگرسیونی با وقفههای توزیعی دادههای پانل ( ardl panel) در سالهای 94 - 1365 برای استانهای همجوار با بیابانهای ایران از جمله)تهران، خراسان، کرمان، یزد، اصفهان، سیستان و بلوچستان و سمنان( مورد بررسی قرار گرفتهاست. نتایج بدست آمده نشان دادند که در بلندمدت، متغیرهایی همانند سرمایهگذاری برایبیابان زدایی، مجموع بارش سالانه و سرانه مساحت جنگلها اثر منفی بر متغیر بیابانزایی دارند. باتوجه به این نتایج، پیشنهاد میشود برای جلوگیری از روند بیابانزایی در ایران اقدام هایی مانندافزایش سرمایه گذاری برای مهار بیابانها و استفاده از روشهای نوین آبیاری در بخش کشاورزی انجام شود.

Investingating the effects of economic growth of agricultural sector on desertification in iran

Abstract: Desertification refers to the process of degradation of fragile and unsustainable ecosystems, which, due to the change in use or pressure on the land, is spreading through human intervention and ultimately leads to a reduction in biological production. In some parts of the world, with the expansion of deserts, food production is reduced and water resources are dried, as a result, populations move to other areas. Due to the limited capacity of cities to provide facilities and services, these migrations will have serious socioeconomic problems. In this study, the longrun and shortrun relationship between desertification variables, GDP, agricultural area, forest area, average annual precipitation, investments made to deal with desertification in the form of Kuznets environmental hypothesis and using ARDL PANEL Distribution determining model for agricultural province with Iranian destructs (Tehran, Khorasan, Kerman, Yazd, Isfahan, Sistan and Baluchestan And Semnan) have been investigated. The results showed that the inverse Ushape of the Kuznets environmental hypothesis in the studied provinces was confirmed in the long run.