اثربخشی آموزش تلقیح استرس بر پرخاشگری، در پسران نوجوان

مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش تلقیح استرس بر پرخاشگری بدنی، کلامی و خصومت نوجوانان پسر صورت گرفت. روش: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمونپس آزمون با دو گروه آزمایش و گواه است. جامعه‌ی ‌پژوهش حاضر پسران دانش آموز 12 15 ساله‌ی منطقه‌ی 6 مشهد بود. نمونه‌ی پژوهش 24 دانش آموز بود که براساس کسب بیشترین نمره در آزمون پرخاشگری باس پری انتخاب شده بودند و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شده بودند. ابزار این پژوهش پرسشنامه‌ی پرخاشگری باس پری بود. آزمودنی‌های گروه آزمایش، آموزش تلقیح استرس را در 8 جلسه دریافت کردند. اما گروه گواه هیچ نوع خدمات روانشناختی دریافت نکردند. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس یک متغیره و چند متغیره انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد آموزش تلقیح استرس خصومت، پرخاشگری بدنی و پرخاشگری کلامی را در ‌گروه آزمایش نسبت به گروه گواه به طور معناداری کاهش می‌دهد (01/0>p). اما خشم در اثر آموزش تلقیح استرس تغییر معناداری در گروه آزمایش نسبت به گروه گواه نکرد. نتیجه­گیری: آموزش تلقیح استرس با اثرگذاری بر ابعاد شناختی و رفتاری پرخاشگری روشی موثر برای کاهش میزان پرخاشگری و خصومت است. با وجود این، یک مداخله‌ی جامع‌تر (شامل خانواده و محیط اجتماعی) با جلسات درمانی بیشتر احتمالا می‌تواند بر کاهش خشم (بعد هیجانی پرخاشگری) تاثیرگذار باشد.