مقایسه اثربخشی نوروفیدبک و توانبخشی شناختی بر تکانشگری، بی ثباتی هیجانی و جرح خویشتن در افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی نوروفیدبک و توانبخشی شناختی بر تکانشگری، بی‌ثباتی هیجانی و رفتار جرح خویشتن در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی انجام شد. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با جایگزینی تصادفی از نوع طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل شامل پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری کلیه بیماران مراجعه کننده به بیمارستان روانپزشکی و سوختگی زارع ساری و مطب های روانپزشکی شهر ساری در سال 1399 که بر اساس تشخیص روانپزشک و مصاحبه بالینی بر مبنای نسخه پنجم راهنمایی تشخیصی و آماری اختلال‌های روانی، تشخیص اختلال شخصیت مرزی دریافت کردند، بود. 45 نفر از بیماران با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به سه گروه( دو گروه آزمایشی آموزش نوروفیدبک و توانبخشی شناختی و گروه کنترل) تقسیم شدند. ابزارهای گردآوری اطلاعات پرسشنامه تکانشگری بارات، پرسشنامه بدتنظیمی هیجانی گراتز و رومر، مقیاس خودآسیبی سوانسون و همکاران بودند. داده‌ها با تحلیل کوواریانس چندمتغیره( مانکووا) و تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری تحلیل شدند. یافته ها : یافته ها نشان داد در کاهش تکانشگری حرکتی از مولفه های تکانشگری و عدم وضوح هیجانی از مولفه های بی ثباتی هیجانی بین گروه نوروفیدبک و توانبخشی شناختی تفاوت معناداری وجود داشت (0.001

comparison of neurofeedback and cognitive rehabilitation effectiveness on impulsivity, emotional instability and self-mutilation in borderline personality disorder patient

introduction: the aim of this study was to compare the effectiveness of neurofeedback and cognitive rehabilitation on impulsivity, emotional instability, and self-mutilation behavior in borderline personality disordered patients. method: a semi-experimental design with quarterly follow-up was administered. among the statistical population of all patients of zareh psychiatric and burn hospital in sari and psychiatric offices in sari in 2020, with borderline personality disorder diagnosed based on dsm-5 clinical interview a total sample of 45 patients were selected using the available sampling method and randomly divided into three groups (two experimental groups of neurofeedback training and cognitive rehabilitation and control group). the neurofeedback group underwent 30 sessions of neurofeedback training (3 sessions per week for 10 weeks and each session lasting 45 minutes), cognitive rehabilitation underwent captain’s log cognitive rehabilitation program for 12 sessions (2 sessions per week for 6 weeks and each session lasting 30 to 45 minutes) and the control group remained in the waiting list. the data collection tools were barat impulsivity questionnaire, gratz and roemer’s difficulties in emotion regulation scale and swanson’s self-injury scale. data were analyzed by multivariate analysis of covariance (mancova) and repeated measures analysis of variance results: the results of mancova showed a significant difference between the neurofeedback and cognitive rehabilitation group in one component of three components of impulsivity (motor impulsivity) and one component of six components of emotional instability (emotional clarity) (p<0.01). no difference was found between neurofeedback and cognitive rehabilitation groups in reducing other components of impulsivity and emotional instability and self-mutilation (p <0.05).conclusion: it could be concluded that the difference between neurofeedback and cognitive rehabilitation in reducing impulsivity, emotional instability, and self-mutilation is not considerable .neurofeedback during different sessions prepares the brain to function with appropriate patterns, and rehabilitation exercises help the brain to show these changes in behavior.