مقایسه اثربخشی درمان شناختی-رفتاری و درمان ذهن‌آگاهی بر تحمل پریشانی و افکار خودکشی در نوجوانان دارای افکار خودکشی

مقدمه: هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان شناختی-رفتاری و درمان ذهن‌آگاهی بر تحمل پریشانی و افکار خودکشی در نوجوانان دارای افکار خودکشی بود. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمام دانش آموزان نوجوان شهر ساوجبلاغ در سال 1398 بودند که از میان آن‌ها تعداد 60 نفر داوطلب واجد شرایط براساس خط برش مقیاس افکار خودکشی بک (1979) و مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) وارد مطالعه شدند و در دو گروه آزمایش درمان شناختی-رفتاری و ذهن‌آگاهی و یک گروه گواه به‌صورت تصادفی تقسیم شدند به طوری که در هر گروه 20 نفر قرار گرفتند. آزمودنی‌ها برای پیش آزمون و پس آزمون به مقیاس افکار خودکشی بک (1979) و مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) پاسخ دادند. 6 جلسه درمان شناختی-رفتاری براساس پروتکل مداخله‌ای لیهی (2017) و 6 جلسه درمان ذهن‌آگاهی براساس پروتکل مداخله‌ای بوردیک (2014) هر کدام به مدت زمان هر جلسه 90 دقیقه برای 2 گروه آزمایش برگزار شد. برای تحلیل داده‌ها از روش آماری تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر، نرم افزار spss و آزمون تعقیبی بن فرونی استفاده شد. یافته‌ها: تحلیل آماری نشان داد که درمان شناختی-رفتاری و ذهن‌آگاهی به افزایش معنادار تحمل پریشانی (0/044=p) و کاهش معنادار افکار خودکشی (0/001>p) در گروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شده است. نتیجه‌گیری: بنابر یافته‌‌های پژوهش، می‌توان برای بهیود افکار خودکشی و افزایش تحمل پریشانی نوجوان دارای افکار خودکشی، از درمان شناختی-رفتاری و ذهن‌آگاهی سود جست.

Comparison of the effectiveness of cognitivebehavioral therapy and mindfulness therapy on anxiety tolerance and suicidal ideation in adolescents with suicidal ideation

Introduction: This study aimed to compare the effectiveness of cognitivebehavioral therapy and mindfulness treatment on distress tolerance and suicidal ideation in adolescents with suicidal thoughts. Method: The method of the study was quasiexperimental with a pretestposttest design with a control group. The statistical population of this study included all adolescent students in Savojbolagh in 2019, among whom 60 eligible volunteers were included in the study based on the cut off of Beck Scale for Suicide Ideation (1979) and Distress Tolerance Scale by Simons & Gaher (2005) and were randomly divided into two experimental groups of cognitivebehavioral therapy and mindfulness and a control group so that there were 20 people in each group. Subjects answered Beck Scale for Suicide Ideation (1979) and Distress Tolerance Scale by Simons & Gaher (2005) for pretest and posttest. 6 sessions of cognitivebehavioral therapy based on Leahy intervention protocol (2017) and 6 sessions of mindfulness therapy based on Burdick intervention protocol (2014) were held for 90 minutes each for 2 experimental groups. Data were analyzed using repeated measures analysis of variance, SPSS software and Bonferroni post hoc test.Results: Statistical analysis showed that cognitivebehavioral therapy and mindfulness significantly increased distress tolerance (P=0.044) and significantly reduced suicidal ideation (P<0.001) in the experimental group compared to the control group.Conclusion: According to the research findings, cognitivebehavioral therapy and mindfulness can be used to improve suicidal ideation and increase the distress tolerance of adolescents with suicidal ideation.